یادداشت: عادل خلیلیان

بدرود اسطوره
به بهانه خداحافظی وریا غفوری از فوتبال

پایگاه خبری کردستان ورزشی نیوز ؛ چه خوش بود روزهایی که ببر کردستان در مستطیل سبز می درخشید، چه زیبا بود روزهایی که خارج از فوتبال حرف دلها را می زد و شجاعت میدان را به اخلاق پهلوانی خارج از مستطیل سبز آمیخته بود. خوشا به سعادت  چنین آزاد مرد پرافتخاری که امروزه نامی نیک از خود در یادها و قلب‌ها به یادگار گذاشته است.
باید برای همیشه حسرت و دریغ گفت که قهرمان کردستان و ایران زمین  وریا غفوری چه تلخ و چه سخت تصمیم گرفت برای همیشه از مستطیل سبز به‌عنوان بازیکن کنار برود و رویاهایش را در قالب مربیگری ذهنش جستوجو کند در حالی که می توانست فعلا هم ادامه دهد اما…
وریا، فوتبالیستی که سال های ملی پوش کشورش بود و کاپیتان یکی از دو قطب فوتبال ایران بود و بازیکنی از جنس مردمش بود و همیشه می‌خواست صدای بی صدا ها باشد؛ از پوشیدن پیراهن دختر آبی گرفته تا مصاحبه با میکروفن‌ها و رسانه‌ها و …می توان گفت فریادرس مردمش بود و در اوج افتخار و تمکن ، مردم را فراموش نکرد.
وریا که راحت می توانست سکوت کند و در تیم های اروپایی بدرخشد یا سالها در تیم ملی بماند همه و همه را به عشق میلیون ها قلب کنار گذاشت و گفت منم از جنس شما هستم و همیشه خود را در کنار مردمش می دید.همین باور باعث شد نام وریا کردستان بر سر زبان کودک و کهنسال قرار گیرد و یادش برای همیشه در قلب و دل مردم قرار گیرد.
فرزند دیار پاک و با عزت کردستان تصمیم گرفت در روز ۱۰ خرداد ماه سال ۱۴۰۲ در روزی که تیم محبوبش در فینال جام حذفی حضور دارد از دنیای فوتبال کنار برود و نامش در قلب ها به یادگار بماند!
وریا به ترتیب در لیگ برتر در باشگاه های پاس همدان، شهرداری تبریز، نفت تهران، سپاهان اصفهان، استقلال تهران و فولاد خوزستان بازی کرد و در تیم ملی هم ۲۸ بازی انجام داد و نامش برای همیشه در قلبها و دلها قرار گرفت.
“بژی و مالاوا وریا گیان”