تنها پهلوان زنده را عشق نیست!

عرفان خادم _ پایگاه خبری کردستان ورزشی نیوز_ اگر پیشکسوت و کهنه سوار را در ورزش ذخیره فرهنگی و اجتماعی قلمداد کنیم قطعا این عزیزان در ورزش به ویژه در کشتی و پهلوانی و بعضا ورزش های باستانی اصول اخلاقی نظیر خصلت در پهلوانی، صداقت و احترام را یدک می کشند و می توان گفت از بهترین آموزگاران این اصول می باشند.
جمعه گذشته در راستای ارج نهادن به زحمات و تلاش های مرحوم نبی کردی از پیشکسوتان و کهن سواران و چهره شناخته شده در میان باستانی کاران سنندج، آیین تکریم و گرامیداشتی با حضور جمعی از مسولین، ورزشکاران و علاقه مندان به ورزش های باستانی در زورخانه شهید شکوهی سنندج برگزار شد و طی آن با قرائت قرآن و فاتحه و اجرای آئین سنتی و مذهبی و مداحی و مراسم ورزش زورخانه ای یاد و خاطره وی را گرامی داشته و ویژگی های اخلاقی ورزشی و انسانی این عزیز را ستودند و از بازماندگان دلجویی کردند.
نکته ای که در این مراسم جلب توجه نمود این که اهالی ضرب و زنگ به مانند فرزاد خاکی مدیر کل قدرشناس و با اخلاق اداره کل ورزش و جوانان کردستان که علی رغم مشغله کاری وقت گذاشت و زمان زیادی را در زورخانه سپری کرد بایستی تا آخر مراسم به احترام می نشستند نه این که بعد از دقایقی سالن را ترک کنند!
بانیان و میزبان مراسم نیازی به برگزاری آن نداشتند بلکه آن را برپا کردند تا نشان دهند که تنها پهلوان زنده را عشق نیست بلکه تقدیر از آنانی که سالها در این عرصه منشا خدماتی بودند و در حفظ و ترویج اصول انسانی و اسلامی و اخلاقی گام برداشتند وظیفه ای است که باید بسط و گسترش یابد.
رییس محترم و جدید هیئت ورزش های زورخانه ای و کشتی پهلوانی و آقایانی که در هیئت دستی بر آتش دارند باید بدانند چنین مراسمی که جمعه برگزار شد مجلس ختم نبود که دقایقی در آن نشست سپس با قرائت فاتحه به رسم معمول منطقه مجلس را ترک کنند و آنانی که امروز بر مسند هیئت تکیه زده این واقعیت را همواره مدنظر داشته باشند که میراث دار پهلوانانی نظیر پهلوان نادرها، پهلوان ابوالمحمد زهرایی مقدم ها، عزیز رحمانی ها، عباس زندی ها، صالح حاجی قلی ها ، حاج محمد معاذی ها، پهلوان لاهورپورها و خیلی های دیگر هستند که پرچمدار رافت و دوستی بوده اند.

شاید به مذاق خیلی ها خوش نیاید اما ذکر این نکته ضروری و از سر دلسوزی است و با احدی سر عناد نداریم و بدخواه کسی نیستم .
در این مراسم که سوژه مطلب ما شده است چنانچه رییس به همراه اعضای یک هیئت ورزشی خاص برای دلجویی از خانواده شادروان نبی کردی در مراسم حضور می یافتند و دقایقی بعد از ذکر فاتحه اقدام به ترک مجلس می کردند کسی خرده و ایرادی نمی گرفت. اما دوستان باید بدانند افراد غریبه و مهمانی که حضور داشتند قطعا برایشان این سوال پیش آمد که اعضای هیئت که به نحوی میزبان محسوب می شدند چرا ننشستند و مراسم باستانی کاران که به یاد دوست و پیشکسوتشان وارد گود شده بودند را نظاره گر نشدند.
از قدیم الا یام گفته اند و شنیده ایم و در متون اساطیری هم خوانده ایم که ترک زورخانه نوعی بی احترامی به آداب و رسوم  موجود در این فضا و نقض اصول اخلاقی است چون معتقدیم قواعد رفتاری که در زورخانه رعایت می شود ریشه در سنت های دیرینه ما ایرانیان به ویژه کردها دارد.
گود زورخانه فقط مکان تمرین جسمانی نیست بلکه جایگاه روح و جان هم هست و در یک کلام ترک زورخانه بی احترامی به هم رزمان است!

در دنیای امروز که اختلافات و تفرقه ها به انحای مختلف در سطوح اجتماعی و فرهنگی خودنمایی می کند، باستانی کاران  فعال و پیشکسوتان این رشته می توانند به عنوان نماد های وحدت و همبستگی در جامعه عمل کنند و همگان را به سوی دوستی و رفاقت دعوت کنند و از هر فرصتی برای ایجاد فضای همدلی و یکدستی بهره ببرند، این افراد با توجه به جایگاه و تاثیرگذاری که در جامعه ورزشی دارند می توانند هم الگوی رفتاری برای نسل جوان باشند و هم اینکه به آنها بیاموزند که ورزش و رقابت نباید به جای برای تفرقه و خصومت تبدیل شود بلکه می تواند فرصتی برای ارتقای روحیه همکاری و همیاری باشد.
به یاد داشته باشیم که رقابت ها در کنار احترام به حریف و برقراری روابط دوستانه به تقویت روحیه جمعی و وحدت اجتماعی کمک می کند.