در رثای راست قامتی از تبار ورزش و فرهنگ و شهامت و عرفان؛

بیاد پهلوان عرصه وجود، زنده یاد مسعود حاج رسولی

پرویز داراب پور _ پایگاه خبری کردستان ورزشی نیوز _ مانی که افسر ارتش بود درمسابقات بوکس ارتش های جهان قهرمان شد ،  با سیمایی مردانه و رفتاری توام با ابهتی خاص ، بعد ازانقلاب در ارتش نماند ، وانت کوچکی داشت وبی پیرایه در میدان بار سنندج بارها را به مقصد می‌برد ، میوه فروشان که می شناختندش محترمانه حمل میوه هایشان را به وی
می سپردند ، آشنایی مان مصادف باتشابه حضور  من با ایشان در همان مکان بود ، منتظر خدمت بودم و باوانت پیکان حمل بار می کردم ، گپی می‌زدیم ودرد دلی
بدلیل کمبود پرسنل دعوت به کار در اداره قبلی شدم و تبعید به مریوان ، چند سالی که در هیات فوتبال استان مسئولیت داشتم و ایشان در انجمن  به بیماران کلیوی و دیالیزی خدمت افتخاری می کردند  ،به مرور زمان آشنایی ما به دوستی گرائید ،  وزمانی که درمجتمع آپارتمانی ادب مجوز احداث نانوایی را گرفت ، به دلیل اسکانم در همان مکان،  رشته دوستی به رفاقتی ارادتمندانه از طرف من و مرشدانه از طرف ایشان استحکام بیشتری یافت ، اهل مطالعه و تحقیق در مسایل اجتماعی ، ادبیات و عرفان بود دکترایش را که گرفت در دانشگاه مدرس شد ، مرید ، مرادش ( استاد بزرگوار حمدی ) بود.
انساندوست بود و صادق ،و مزین به صفت صداقت ، با حداکثر توان بیاری ناتوانان بدون تبلیغ و خودنمایی می‌شتافت ، چندین بار که باهمت دکتر بیژن به مناسبت های مختلف  ( نامگذاری ورزشگاه امین بنام زنده باد عیسی ملک نیا) و…. تیم های فوتبال پیشکسوتان پرسپولیس  و استقلال  تهران را در
سنندج میزبانی کردیم به عناوین مختلف و در سایه مددکارمان بود .
دکتر مسعود درعرصه جامعه زمانی شکوفاتر شد که  به دلایل انسانی و عاطفی ( درگیر شدن یکی از وابستگان ورزشکار مطرح در سطح ملی ) به یاری معتادین شتافت ، نشست هایش در مرکز دایره ای که گرفتاران پیرامونش گرد می آمدند آموزنده بود و با کلام ها و واژه های متین ، اثر گذار و روانشناسانه وعارفانه بود ،  بعدها ادامه روند معاضدتش به مجتمع. ( تولد دوباره ) روبروی فرودگاه کشید ، درگردهمآیی و نشست با معتادین ،طنین دلنشین و صدای نافذش خطاب به گرفتاران در پیله مواد موجب اشتیاق به ترک می شد، همه را محو قدرت کلامش می یافتم ، چه درسها که بعنوان دستیار موقت در حضورش گرفتم ،  از رفتار و گفتار و عقاید خالص توام با فتوت و راد مردیش.
بی گمان حق دارم اوقاتی را که در حضورش مشق خدمت به دیگران را تجربه عینی وعملی را آزمودم به خودم نهیب بزنم که زندگی  اندیشیدن به خویش نیست وبیاد دیگران بودن را از الطافش درمخیله نگهداشته ام.
اغراق نخواهد بود که ادعا کنم که در این شرایط ناساز اگر مسعود حاج رسولی زنده بود سازگارانه به باری ،مدد طلبان می‌شتافت ، بدون خودنمایی و بانهایت توان و رجای واثق دارم که گره از کار گرفتاران می‌گشود.
دریغ که در اولین هجوم کرونا قلب مالامال از محبت و نوع دوستی اش از طبیدن بازماند و دیگر بار دیگر خطه قهرمان خیز کردستان  از وجود انسانی بزرگوار و فهیم خادم به خلق را محروم گشت.
قدر مسلم چنانچه در زمان حیات گهربارش با واژه ( پهلوان ) خطابش می کردم آزرده خاطر می گشت ،.
معهذا اینک نه فقط به دلیل کسب قهرمانی هایش درعرصه ورزش ، بلکه به علت مسلک و مرام والایش لقب پهلوانی را لایق شان ومنزلتش می‌دانم.
یاد و خاطره ( پهلوان مسعود حاج رسولی) در قلوب انسان های راستین تا ابد  جاویدان است.