ما مقصریم. قصوری بابت روزهای که میشــد و می توانستیم بیشتر و در زمان حیات در خدمت بزرگان باشیم اما نخواستیم و نشد و امروز اتمام حیات و ممات بهانه شد تا در چهارچوب متنی مختصر کوهی از عظمت و مردانگی را وصف نماییم.

به کرات گفته و خواهیم گفت در همه ادوار و در همه عرصه ها نام های باقی ســت که خواسته و به یقین، مورد احترام و کرامت اند. مردان مایه تاسف و جهانی که تهی می گردد از برکت نیک نامی که نبودشان صرفا وجودشان. در چند روز گذشته در همین روزهای بهمن ۱۴۰۰ سنندج بازهم داغدار شــد. داغدار نامی پر محتوا و جایگاهی با شــکوه. حاج محمد سعید کرباسچی در سال ۱۳۱۴ در شهر سنندج و محله چهارباغ، محله شعر و ادب و موســیقی و کسبه خوشنام و منصف، چشم به جهان گشوده است.

مردی جا افتاده و تمام و کمال و همنشین با نیک نامان و صد البته معتمد کسبه و بازار. مردی عالقمند به ورزش باستانی که اگر کسب اجازه می داد بالشک حضوری مداوم تر نیز می داشــت و اما همان حضور مختصر و حمایت بی دریغ از این ورزش نیز نامش را رفیع و جامعه ورزش باستانی را شاید بیش از خانواده اش داغدار کرده است.

مرحوم حاج محمد سعید کرباسچی کاسب بود و خوشنام و در مقاطعی از زمان نیز به دلیل عالقه وافر ادوات ورزش باستانی را از استان های همجوار خریداری و در دسترس عالقمندان این ورزش قرار داده اند. حاجی کرباسچی به واسطه فوت پدر در اوان نوجوانی در مسیر کسب و کار قرار گرفته و وجاهتی که در میان اهل بازار داشــتند مسبب گردید تا مسمتر بانی خیر و با دســت گیر ضعفا باشند و در مراسمات مختلف ورزش باستانی نیز که گاها عناوینی همچون گلریزان برگزار می گردید، حضوری مداوم و دســت خیر و کیسه گشاده و سفره باز را باعث بوده است. حاج محمد سعید کرباسچی را همه مردم شهر سنندج می شناختند و همیشه قابل احترام بود و در اواخر عمر هر از گاهی با وجود ناتوانی جسمی در جوار مغازه در چهارراه چهار باغ می نشستند و چشم هر رهگذری با دیدن ایشان روشن بود و شاکر که هنوز هم شهر سنندج مردان معتبر را پشــتوانه دارد.

حاج سعید پس ازگذشت ۸۶ از عمر با برکت توأمان با نیک نامی در بهمن ماه ۱۴۰۰ دیده از جهان فروبســت . نامش تا ابد ماندگار است و اعتباری برای فرزندان که جملگی صاحب نام و منصب و داماد ایشان آقا حمید زیبالقا نیز از نام های پر مغزبا اخالق است در ورزش باستانی که از خاک افتاده تر و در معرفت زبانزد است.