ورزش سوارکاری کردستان می تواند سرآمد باشد

عرفان خادم _ پایگاه خبری کردستان ورزشی نیوز ؛ ایران خاستگاه اصیل ترین و خالص ترین نژادهای اسب در دنیاست و پرورش اسب و سوارکاری جایگاه ویژه هم در فرهنگ ملی و هم توصیه های مذهبی ما ایرانیان دارد اما به دلیل وجود علاقه افراد بی شمار و گرانی و پرهزینه بودن این رشته موجب شده تا سال ها فقط  طبقه مرفه جامعه یا کسانی که به طور مورثی  با اسب و سوارکاری و اسب داری سر و کار داشته و دارند به این ورزش بپردازند.
خوشبختانه در سال‌های گذشته با تأسیس و فعالیت‌باشگاههای سوارکاری در برخی مناطق شهری و حومه این رشته ورزشی مجدداً در میان مردم ،علاقه‌مندان خود را بازیافته است  و گرایش یافته است. ورزش سوارکاری  یکی از ورزش های مفرح  و بنا به تصدیق عموم مورد توصیه های نبی مکرم اسلام مانند تیراندازی و شنا است و در واقع ساختار
ورزش سوارکاری به گونه‌ای است که علاقه‌مندان می‌توانند به طور خانوادگی با شرایط کاملاً اسلامی به این ورزش بپردازند. امروز شرایط اقلیمی کشور و نیز وجود اسب‌های اصیل ایرانی در جای‌جای کشور  پتانسیل عظیمی را در داخل برای روی آوردن مردم به این رشته زیبا فراهم آورده است که متأسفانه در گذشته کمتر به آن توجه می شد و همواره به عنوان یک ورزش لوکس و مخصوص متمکنین قلمداد می گردید، در حالی که
می توان با کاهش پاره ایی از هزینه ها شرایطی را به گونه ای مهیا ساخت تا مردم عادی و با درآمد مناسب و حداقلی هم  بتوانند ضمن فراگیری اصول سوارکاری همانگونه که اشاره کردم با خانواده خود به این رشته ورزشی در ابعاد همگانی بپردازند و از آن لذت ببرند.
متخصصان معتقدند که یکی از مهمترین فواید سوارکاری سوزاندن کالری و چربی سوزی است و اثبات شده است که یورتمه با اسب به مدت ۳۰ دقیقه در روز باعث سوزاندن ۳۰۰  کالری می شود و از سوی دیگر سوارکاری به عنوان یک ورزش ایزومتریک هم موجب هماهنگی بین اعضای بدن می شود و هم افزایش سطح انرژی ، افزایش شادمانی،  اعتمادبه‌نفس جلوگیری از خطرات ناشی از استرس و سلامت روان و سلامت قلب و عروق و تناسب اندام و انعطاف پذیری  ماهیچه ها را در پی دارد به گونه ای که حتی نقل شده است بقراط و بعدها ابن سینا برای درمان بیماری های لگنی از اسب سواری مدد گرفته شده است.
از فواید گفتیم البته برخی هاهم معتقدند که این ورزش مضراتی هم ممکن است داشته باشد اما چون فواید آن بیشتر از مضرات است بنابراین تاکید و تبلیغ و گسترش این ورزش
سنتی و اسلامی گذاشته شده و در این ارتباط موارد را به روی کاغذ می آوریم.
بر اساس آمار و اطلاعات موجود در هزینه های متوسط ​​شروع به سوارکاری برای مبتدیان ۵ میلیون تومان برآورد شده است و این موضوع موید این واقعیت است که اسب سواری و سوارکاری ورزش گرانی است. و این بر کسی پوشیده نیست و کسانی که اسب خودشان را دارند هزینه نگهداری و تیمار اسب‌ و تامین لوازم سوارکاری را متقبل می‌شوند اما این دلیل نمی‌شود که به این بهانه ورزش سوارکاری در جامعه کمرنگ شود و بگویم بابا بیخیال این ورزش، ورزش که زیاد است و روز به روز بر تعداد آنها افزایش پیدا می‌کند و ما هم دنبال یکی از آنها می رویم.
در هر حال استان کردستان با جمعیت بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر را می توان در زمره سالم ترین جوامع شهری در سطح کشور دانست که از طرفی پرنشاط ترین و جوان ترین قشر را در خود جای داده است و این در حالی است که این خطه از میهن اسلامی به رغم برخورداری از این نعمت در قیاس با دیگر استان‌ها به مراتب از امکانات و فضاهای ورزشی کمتری برخوردار است.
در کردستان هر چند در بین  رشته‌های مختلف ورزشی کشتی و فوتبال شاید حرف اول را بزند اما ورزش مفرح ‌و اصیل سوارکاری در این استان در زمره ورزش‌هایی است که علاقه مندان زیادی دارد نمود عینی این موضوع زمانی آشکار می‌شود که مسابقه سوارکاری و اسب دوانی و یا جشنواره‌ ای و یا مراسم و آیینی در ارتباط با اسب سواری در منطقه کردستان برگزارشود، آن وقت محل برگزاری مملو از مشتاقان به اسب و سوارکاری خواهد شد.
سوارکاری در کردستان ریشه تاریخی دارد و این امر در کردستان به عنوان ورزش از قدمت هزار ساله است و ویژگی خاص خود را دارد. پرورش اسب و استفاده از آن از قدیم الایام در منطقه کردستان جزو لاینفک زندگی مردم بوده و کردها به عنوان بازماندگان قوم ماد به اسب و سوارکاری علاقه وافر نشان داده و می دهند علاقه اهالی کردستان را به اسب و سوارکاری را جدایی از جنبه های ورزشی و تفریحی باید به حساب آورد و آن را مولود علاقه مردم این دیار به اسب و این حیوان نجیب دانست بطوری که ذکر و وصف اسب و بیان جنبه های مختلف حیات این حیوان از جمله اصالت و فداکاری هایش همواره سطور مختلفی از اوراق کسب تاریخی و حماسی مربوط به مردم کرد زبان را به خود اختصاص داده است که متاسفانه آثار قابل توجهی از آنها بر جای نمانده است.

حدود شصت سال پیش از این و به عبارتی تا قبل از پیروزی انقلاب، قریب به اتفاق خانوارها به ویژه روستا نشینان به نوعی و نحوی دارای اسب بودند و بسیاری از امور روزمره را به کمک اسب برگزار می کردند اما متاسفانه با رواج ماشینیرم و بروز مشکلاتی برای نگهداری اسب بعضاً در جوامع شهری، آپارتمان نشینی، گرانی علوفه و توسعه بی رویه شهرها که تخریب گردشگاهها فضاهای سبز حومه شهرها را در پی داشت. روز به روز عرصه بر سوارکاران و ورزش سوارکاری تنگ و تنگ تر شد و به موازات آن پیشه ها و صنعت های مرتبط با ورزش سوارکاری و پرورش اسب نیز منسوخ و به بوته فراموشی و انحلال سپرده شد به گونه ای که هم اینک نه نامی از نعلبند در میان است نه سازندگان ابراز و یراق سوارکاری و از سوی دیگر به جز عده قلیلی افراد علاقه مند به ورزش سوارکاری که در سطح حومه شهرها و روستاهای کردستان پراکنده اند از سوار و سوارکاری خبری نیست و یا بسیار اندک است.
از نگاه دیگر و برسی موضوع از جهتی دیگر، سوارکاری جزو معدود رشته های ورزشی است که نباید مثلاً به مانند موتور سواری و یا اتومبیلرانی فقط به خود توجه داشت بلکه در این بین اسب یا عنصر دیگر هم در کنار ورزشکار مطرح می باشد.
بدون شک اسب جزو لاینفک ورزش سوارکاری است و بدون تعارف اسب اگر نباشد سوارکاری معنا ندارد و بر همین اساس ضروری است اگر مسئولان و متولیان ورزش برای احیای این ورزش آستین همت بالا زده اند و برنامه ریزی کرده اند ضروری است به موازات این امر و همچنین بر پایی جشنواره ها و همایش ها، ایجاد بیمارستان ها و کلینیک های مجهز جهت درمان و معاینه و‌تیمار اسبها را مدنظر قرار دهند.
حال که مقاله را به این سمت کشانیدیم، بحث حمایت و تقویت هیات های سوارکاری استانها را هم موارد اشاره قرار می دهیم.

علاقه مندان به ورزش واقفند و مسبوق هستند که هیات های استانی بازوان اجرایی فدراسیون ها به شمار می روند و زمانی فدراسیونی از هیاتی توقع فعالیت و موفقیت و کسب نتیجه دارد که ضمن حمایت ابزار و امکانات لازم در اختیار آنها قرار داده شود. در بحث سوارکاری جذب اسپانسرهای منطقه ایی و استانی بمانند تمامی ورزش‌ها، اعطای میزبانی مسابقات سوارکاری در رده های مختلف به استان‌ها، برگزاری فستیوال های معرفی نژاد های اسب در استانها و در یک کلام کمک های مادی و معنوی و فنی به هیات ها از اهم امور است. مضافاً اینکه ایجاد شرایط آسان و ارزان قیمت برای علاقه مندان به نگهداری و پرورش اسب، آشنا کردن علاقمندان با فرهنگ اسب داری از مواردی است که باید مورد توجه قرار گیرد و در بعد بین الملل هم ضمن ایجاد مراکز مجاز صدور پاسپورت اسب، امضای تفاهم نامه با همسایگان جهت تبادل دانش و علم اسب داری و سوارکاری، بر پای و شرکت در مسابقات مشترک، برگزاری مسابقات بین المللی در استانها به صورت اسب قرضی، ایجاد بازار مناسب برای صادرات اسب از دیگر پارامترهای مورد تاکید می باشد.

پربحث برگزاری رقابت های سوارکاری اینکه امروزه رشته های زیادی را می توان در بحث این ورزش نام برد از جمله ارابه رانی، درساژ ، سوارکاری استقامت، پرش با اسب، کمان گیری با اسب، چوگان و حتی رقص اسب ها، اما با توجه به وضعیت موجود و شرایط اقلیمی کردستان، نبود فضای ورزشی متناسب با این رشته ها، شاید تنها رشته مورد اقبال عمومی، سوارکاری استقامت باشد و آن هم به دلیل وجود اسب های ویژه این رشته در کردستان می باشد. اما آن طور که باید و شاید و تصور می شود و شایسته است به این رشته هم توجه نشده است و در کردستان روند روبه رشد نداشته است که دلایل مختلف دارد و ارتباطی  با هیات و متولیان ندارد چون همان گونه که ذکر آن رفت نگهداری و پرورش در یک کلام هزینه بردار است. شاید این بی توجهی ها که به سطح کشور هم بر می گردد ناشی از نبود مسابقات جهانی و آسیایی استقامت و المپیکی نبودن این رشته نشات می گیرد.
هر چند صحبت های برای المپیکی شدن این رشته ورزشی مطرح شده است، در هر حال در چند سال اخیر در اخبار ورزشی و فضای مجازی آمده بود که چند سوارکار استقامت در مسابقات بین المللی حضور پیدا کردند و مقام های قابل توجهی را هم کسب کردند و همین موضوع بیانگر این مهم است که رشته استقامت هم استعدادش را دارد و هم اسب های ایرانی برای رشته استقامت مناسب هستند و چنانچه این رشته تقویت شود و به گفته یکی از کارشناسان می توان در مسابقات کراس کانتری المپیک که به این رشته نزدیک تر است حضور پیدا کرد.
بدون تعارف در بحث ورزش در جوامع امروزی به موازات اضافه شدن فدراسیونی به جمع فدراسیون ها، فدراسیون و ورزش هایی هم اتوماتیک وار از عرصه ورزش به تدریج دارند خارج می شوند، شاید این نکته به مزاق خیلی ها خوش نیاید ولی چه بخواهیم و چه نخواهیم این اتفاق خواهد افتاد و باید تا دیر نشده جنبید و تلاش کرد.

این روزها فدراسیون سوارکاری در وضعیت عجیبی قرار گرفته است ، امیدواریم این اتفاق برای سوارکاری نیفتد و سوارکاری همچنان به حیات خود ادامه دهد.
در این راستا خبرهای خوبی را شنیدیم و یکی از آنها برگزاری جشنواره بین المللی معرفی اسب نژاد کرد است که قرار است برگزار شود که اتفاق و رویداد ورزشی میمون و مبارکی است و با توجه به حضور توریست های مختلف و بعضاً کشورهای همسایه قطعا فرصت مغتنمی برای معرفی پتانسیل های منطقه به ویژه در بحث گردشگری خواهد بود و دیدگاه جدیدی را نسبت به ورزش سوارکاری در این منطقه باز خواهد کرد.
ضمن آرزوی موفقیت برای فیض الله پیری این ژورنالیست کهنه کار و رییس هیات سوارکاری استان و دیگر زحمت‌کشان در هیات امیدواریم برگزاری جشنواره بین المللی اسب کرد الگوی پیش رو برای تداوم، بسط و گسترش فعالیت‌های سوارکاری در کردستان را ترسیم نماید. در خاتمه به یک نکته مهم اشاره می شود و آن اینکه باید محلی ساخت و راه اندازی پیست سوارکاری در کردستان تلاش کرد و همچنین به موازات برپایی نمایشگاه ها و جشنواره ها که قطعا با هدف معرفی و نمایش بهترین و زیباترین نژاد اسب ها بر پا می شود و اختصاص و پرداخت وام و اعتبار به علاقمندان به تکثیر و نگهداری اسب های اصیل در منطقه و همچنین تقدیر از پیشکسوتان وکهنه سواران و سوارکاران قدیمی و برجسته استان مدنظر قرار گیرد که به نحوی در احیا و بسط و گسترش ورزش اصیل و اسلامی سوارکاری در منطقه کردستان قطعا کارگشا و موثر خواهد بود.
به امید آن روز.