مصاحبه اختصاصی هفته نامه کردستان ورزشی با سروه ضرغامیان سرمربی نامدار بسکتبال دیار کردستان

گفت‌و‌گو از عادل خلیلیان

مقدمه: در سال های اخیر وقتی نام بسکتبال زنان کردستان شنیده می شد بدون شک همواره نام سروه ضرغامیان بعنوان سرمربی در کنار بسکتبال بانوان این دیار بود.

بانویی که سالها با تجربه و خلاقیت در بسکتبال توانست در فصل ۱۴۰۱ مزد زحمات خود را بگیرد و شاهکاری بزرگ برای دیار پاک و با عزت کردستان ثبت کند و نام این دیار را بر قله های افتخار طنین انداز نماید، خاتون سروه با تیروژ حیات دست به کار بزرگی زد و تمام نگاه ها را به کردستان جلب کرد که بر بام بسکتبال ایران قرار گرفت.

سروه ضرغامیان در روز ۲۰ شهریور ماه سال ۱۳۵۸ در شهر سنندج به دنیا آمد و با علاقه ای که داشت در همان سن نوجوانی وارد دنیای جذاب و پر هیجان بسکتبال شد و بعنوان بازیکن در رده های مختلف برای کردستان به میدان رفت تا اینکه پس از پایان دوران بازی رسما وارد حرفه مربیگری شد و بارها و بارها در لیگ دسته اول کشور و صعود به سوپرلیگ لیاقت خود را نشان داد اما هیچ وقت حامی مالی دلگرمی نداشت تا اینکه در این فصل با تیروژ حیات توانست هنر خود را نشان دهد و در میان بهت غول های بسکتبالی و پولدار برای اولین بار در تاریخ موفق شد کردستان را قهرمان لیگ برتر بسکتبال زنان ایران کند و نام خود را بیشتر بر سر زبان ها بی اندازد و شیرینی خوبی به مردم دیارش بدهد.

هفته نامه کردستان ورزشی این افتخار را دارد که بعنوان اولین رسانه به بهانه قهرمانی تیروژ حیات در لیگ برتر بسکتبال کشور مصاحبه اختصاصی و جذاب با خاتون سروه ضرغامیان سرمربی با دانش و با اخلاق کردستانی انجام دهد که در ادامه می خوانید.

به یاد دارید در چه سالی و در کجا و چگونه و زیر نظر چه کسی وارد دنیای بسکتبال شدید؟

در سن ۱۱ سالگی از طریق مسابقات بین مدارس جذب ورزش بسکتبال شدم و در سالن احمدپناه  زیر نظر خانم مهوش احمدی شروع نمودم و بعد از دو سال به خانم ناهید مردوخی معرفی شدم و به طور مستمر زیر نظر خانم مردوخی شروع نمودم، یکی از دلایل جذب من در بسکتبال بازی‌های تیم مردان ساینا سنندج بود که در لیگ برتر کشور حضور داشت و به یاد دارم روزهای جمعه همراه خانواده ام به تماشای بازی ساینا می رفتم و خودم هر طور بود می رفتم و بازی را در گوشه ای نگاه می کردم، در جایگاه می نشستم و بازی را در آن سن کم از نزدیک تماشا می کردم و همین شد که عاشق بسکتبال شدم، بعضی وقت ها احساس می کنم زمانی که باشگاه ها فعال باشند شور و هیجانی  در میان مردم باشد قدرت جذب قشر جوان به سمت ورزش بیشتر می شود چون دید بصری می شود و قابل لمس است و بچه ها و جوانان آن را می بینند چون من خودم اینطور جذب بسکتبال شدم، در همان سن کم علیرغم اینکه بیشتر خانواده ها به ورزش بها نمی دادند در دهه هفتاد دختر ها خیلی علاقه به ورزش نداشتند و بیشتر فکر و ذکر را در درس خواندن داشتند ولی خوشبختانه خانواده بنده در همان سن کم بزرگترین حامی من بودند و هیچ وقت هم به یاد ندارم بهم گفته باشند سمت ورزش نروم و خدا را شکر خانواده ام بزرگترین پشتیبانم بودند.

تا به حال چه عناوین و افتخاراتی در ورزش بسکتبال بدست آوردید ؟

در سال ۸۶ وقتی کیانوش سلطان پور رییس هیات بسکتبال استان شدند استارت خیلی چیزها در بسکتبال شروع شد، هم در مربیگری و هم در داوری تحولاتی در بخش های زیر بنایی اتفاق افتاد که می توان به آموزش و پرورش مربیان و داوران نسل جدید بود بنده هم در سال ۸۶ بازی می کردم و بازیکن تیم شهرداری سنندج بودم و بعد از لغو تیمداری شهرداری هیات تیم را به زیر نظر خانه بسکتبال سنندج برد وقتی هم این اتفاق افتاد مشکلاتی بوجود آمد مربی وقت که خانم مردوخی بودند نمی توانست کار کند چون شرایط خیلی سخت بود، می بایست در بخش بانوان فداکاری زیادی صورت می گرفت چون در آن سالها نه امکاناتی بود نه حمایتی بود و نه کسی به بخش بانوان بها می داد و این یک حقیقت است، در آن سال بخاطر مشکلات کاری و شخصی نتوانستند تیمداری کنند، بنده خودم هم آن موقع بازی می کردم و تیم نونهالان را هم تمرین می دادم، آقای سلطان پور رییس وقت هیات به من گفتند می توانید این تیم را در لیگ دسته دوم شرکت دهید و تیم هم خیلی کم سن و سال بود فکر کنم زیر ۱۲ سال بودند و این هم ریسک پذیر بود در رده بزرگسالان هم با هر کدام از بازیکنان می توانید کار کنید، خودم هم بعنوان مربی_ بازیکن حضور داشتم و تیم را شرکت دادیم و اتفاقی که اونجا افتاد اون فصل ۱۸ بازی داشتیم و ۱۷ بازی را واگذار کردیم ولی نکته جالب در بازی آخر بود که تیم صدرنشین را بردیم و این اتفاق هندلی برای بسکتبال بانوان در آن سال بود، در همان سال هم خودم بعنوان بازیکن به اردوی تیم ملی بزرگسالان دعوت شدم و شرایط اردو برای ما شهرستانی ها زیاد خوب نبود و جو و محیط قابل پذیرش از دیدگاه ما نبود، همان سال تصمیم گرفتم از دنیای بازی خداحافظی کنم و فقط در سمت مربیگری بسکتبال را ادامه دهم و بیایم نقطه عطف و رشد بازیکنان شهر سنندج و استان کردستان باشم، از عناوین که بدست آوردم کسب عنوان دوم لیگ دسته دوم ، سال ۸۷ مقام دوم امید های کشور ، سال ۸۹ همراه با خانه آفتاب سنندج مقام دوم لیگ دسته یک کشور را کسب کردیم، سال ۹۲ با شهرداری سنندج مقام اول لیگ دسته یک کشور ، سال ۹۵ بنام هیات بسکتبال در سوپر لیگ B کشور عنوان اول را کسب کردیم، سال ۹۶ که به نظرم نقطه عطف رده های پایه بود با تیم نونهالان قهرمان کشور شدیم، تیم نوجوانان مقام دوم و تیم جوانان سوم و رده امید هم سوم شدیم که بعد از تهران در رده های پایه عنوان دوم کشور را در کل بدست آوردیم، سال ۹۷ با هیات بسکتبال مقام اول سوپرلیگ دسته B را کسب کردیم و به سوپرلیگ A صعود کردیم، سال ۹۸ به گرگان رفتم و مربی آنجا شدم و سال بعدش برگشتم و با تیم شیدا کردستان مقام دوم لیگ دسته یک را بدست آوردیم و به سوپرلیگ صعود کردیم و در سال ۱۴۰۱ توانستیم قهرمان سوپرلیگ بسکتبال ایران شدیم.

از مسیری که با تیروژ حیات شروع کردید و به قهرمانی تاریخی ختم شد برایمان بگویید؟

مطمئن هستم تا زمان مرگم نام تیروژ حیات در وجودم عجین بوده و می شود و همیشه یاد و خاطره اش را تا آخر عمرم همراهم است و جزو خوش ترین لحظات زندگیم بوده است و خوش ترین نامی بوده که در طول دوران زندگی ام دوست دارم بهش فکر کنم و خاطره خوشی از تیروژ حیات دارم به نظرم تیروژ حیات ناقوس زنگ بسکتبال کردستان را به صدا درآورد، در طول دوران مربیگری بیست ساله ام که حضور داشتم هیچ کدامش به بزرگی و عظمت این نمی رسید، بسکتبال ایران یک قهرمانی به کردستان بدهکار بود ، ما به خاطر شرایط بد مالی و اسپانسرهای که قدرت حمایت مالی را در آن سطح نداشتند محروم بودیم و وقتی می بینم شخصی همت می کند و می آید در کنار باشگاه های صاحب نام در ایران قد علم می کند به نظرم باید به افتخارش ایستاد، آقای پویا احمدی آمد و از دارایی شخصی خود و وجود خودش در بخش ورزشی آن هم بانوان حمایت مالی کرد و این اقدام هم دل بزرگی می خواهد و امیدوارم برای سایر افراد هم هندلی شود که توان مالی دارند، در بخشی بتوانند از ورزش حمایت کنند، تا زمانی که بخش خصوصی به کمک ورزش نیاید ما هیچ جایگاهی نداریم و این یک واقعیت است، در بخش سرمایه گذاری استان ما تعطیل است، همیشه هم این دغدغه فکری بنده بوده است که چرا بعد از ۴۳ سال یک ارگان دولتی نداریم تا یک باشگاه ثبت کند و درصدی از درآمد خودش را به ورزش و تیمداری اختصاص دهد، آیا تیمداری خارج از برنامه های شهرداری است، در بیشتر استان ها باشگاه قدرتشان یک ارگان دولتی همانند شهرداری است، مثلا شهرداری گرگان نزدیک ۱۲ تیم را در رشته های مختلف تخت پوشش قرار داده است و میلیاردی در بحث ورزش هزینه می کند، گرگان الان بخاطر حضور تیم شهرداری قطب بسکتبال است در حالی که یک سوم نیروی انسانی کردستان را در بسکتبال ندارد و فقط بخش سرمایه اش فعال است، واقعا حیف نیست حالا که در کردستان نیروی انسانی متعهد که دارای علم و فهم ورزشی است ولی باید در لیگ غایب باشد! یا کارخانه های دیگر که در سنندج دایر هستند و در حالی که از آب و خاک این شهر استفاده می کنند متاسفانه خروجی برای مردم شهر ندارند واقعا برایم عجیب است که چرا نمی توانند یک باشگاه ثبت کنند و درصدی از درآمد خودشان را در ورزش و نسل جوان این دیار هزینه کنند در مقابل مشاهده می کنیم در این زمینه تیروژ حیات کردستان در ایران نمونه بود وقتی باشگاه های بزرگ با سال ها سابقه و هزینه در یک کنار و پویا احمدی با تیروژ حیات آمد اتفاق بسیار بزرگی را رقم زد و نام کردستان را سربلند تر کرد و امیدوارم خداوند متعال به سرمایه آقای پویا احمدی برکت بیشتری دهد چون واقعا در این شرایط سخت و تورم بزرگ ایشان دل بزرگی دارند و دست به کار بزرگی زد که امیدوارم مسولین این بزرگوار را حمایت کنند.

شاید اوایل فصل کسی باور نمی کرد تیم سروه ضرغامیان فاتح لیگ برتر بسکتبال ایران شود خودتان چه نظری دارید؟

برای تیم های که از دسته یک به لیگ برتر صعود می کنند اغلب تیم ها روی آنها حسابی باز نمی کنند به این دلیل که تیمی کم تجربه وارد لیگ برتر شده است و بیشتر این تیم ها دنبال یک نمایش قابل قبول در طول آن فصل هستند و بتوانند در لیگ برتر ماندگار شوند اما در مورد تیروژ حیات بگویم که بدون هیچ ذهنیتی قهرمان شدیم اصلا چنین نبود و زمانی که استارت تیم را زدیم هدف کادر فنی و سرمایه گذار تیمی برازنده استان کردستان بود که شایسته حضور در مسابقات باشد، در بازی با ذوب آهن که ارنج تیمی ما مشخص شد در تابلوی مربی نوشتم قهرمان لیگ و بازیکنان هم امضا زدند و این هدف گذاری را کردیم و قرار نبود زنگ تفریح دیگر تیم ها باشیم، تیمی  با ترکیب بومی بستیم که تنها یک بازیکن زنجانی داشتیم که در کنار تیم های بزرگ خودرو سازی بهمن، شهرداری گرگان، پالایش نفت آبادان، ذوب آهن اصفهان که تیم های نامداری بودند و جایگاهشان مشخص بود و همیشه در بین چهار تیم برتر کشور بودند، وقتی از بیرون تیم کردستان را نگاه می کردند فکر می کردند نهایتا جایگاه هفتمی یا هشتمی داشته باشد اما می دانستیم که جزو شش تیم اول هستیم و بعد از ارزیابی بازیکنان هدف گذاری بعدی را شروع کردیم و در ادامه دو بازیکن خارجی هم به تیم اضافه کردیم.

در مورد بازیکنان خارجی که به ترکیب تیم اضافه شد چه نظری دارید آیا واقعا نقش زیادی در این قهرمانی داشتند؟

در مورد بازیکنان خارجی اول فصل خود آقای احمدی مدیر عامل و سرمایه گذار باشگاه پیشنهاد استفاده از بازیکنان تاپ لول کشور را دادند، چیزی که باب است اینکه ملی پوشان بخاطر رزومه کاری خودشان نگاه می کنند آیا این تیم جزو چهار تیم برتر قرار می گیرد یا نه، ما هم به هر بازیکن مطرحی پیشنهاد می دادیم قبول نمی کرد، خودم هم بعنوان سرمربی خواهان این مسئله نبودم و سعی کردم بازیکنان بومی خودمان که فصل قبل در تیم های خارج استان بازی می کردند را بتوانیم جذب کنیم و هدف اصلی جذب چند بازیکن بومی بود که خارج استان بودند، جدا از بازیکن زنجانی که بازیکن تیم سوم و نیمکت نشین تیمش بود را انتخاب کردیم و کسی هم زیاد روی این بازیکن حساب نمی کرد ولی ما نسبت به با سمنان دیدگاه متفاوتی داشتیم و با آقای احمدی صحبت کردم و گفتیم اگر قرار است بازیکنان ملی را بیاوریم این شانس را به بازیکنان بومی  بدهیم و اگر در سطحی خودشان را نگه داشتند و به آن خودباوری رسیدند بجای ملی پوشان بیایم از بازیکنان خارجی استفاده کنیم و در ماه های آخر به ترکیب تیم اضافه کنیم هم هندلی برای تیم است و هم باعث نقطه عطف و پرشی برای تمام بازیکنان تیم می شود، چون سطح و لول خارجی ها فرق می کند و امیدوار بودیم که این اتفاق روی دهد و با برنامه ریزی که داشتیم می دانستیم در چه زمانی بازیکنان خارجی را اضافه کنیم تا با تیم هماهنگ شوند، به نظرم جزو بهترین تیم های بودیم که برنامه ریزی درستی در این زمینه داشتیم، موقعی که بازیکنان خارجی را آوریم جزو چهار تیم لیگ برتر بودیم و وقتی آمدند ما استارت جایگاه دوم جدول را زدیم.

تیروژ حیات با مدیریت پویا احمدی به تیم شما و برنامه های شما اعتماد کرد و مزد اعتمادش را  که همانا قهرمانی برای کردستان بود گرفت برای ادامه راه چه برنامه های دارید؟

اعتماد کردن شرط اصلی موفقیت در هر کاری است، حالا هم که آقای احمدی به بنده و تیم اعتماد کردند و سرمایه گذاری کردند، کل مجموعه با حس اعتمادی که با هم داشتند باعث روی دادن این اتفاق شد چون هیچ وقت یک نفر نمی تواند موفقیتی را در بخش ورزشی کسب کند، چون همه بصورت زنجیر وار وصل هستند،در مورد دیدگاهم برای آینده این کار باید بگویم آقای احمدی در آزمونی سربلند بیرون آمد در موقعی که تورم روز به روز بالا می رفت، آوردن بازیکن خارجی، هندل دادنش خیلی سخت بود ولی خوشبختانه توانست این کار را انجام دهد و طی صحبت های که با ایشان داشتم خواهان و مشتاق تیمداری در سال بعد است، امیدوارم خدا توفیق دهد و در کار ایشان هم مسولین کمک کنند و برایش پشتیبان و دلگرمی باشند تا بتوانند دوباره تیمداری کنند.

نقش مسولین استانی را در حمایت از تیروژ حیات چگونه دیدید آیا توانستند اقداماتی برای حمایت از تیم داشته باشند ؟

ما کارهایی داریم که قاعدتاً از طریق ارگان ها انجام می گیرد، استانداری در بعضی از کارها  کمک می کرد، اداره کل ورزش و جوانان اقداماتی انجام می داد که بتواند تیم را یاری کند ولی کم است، کاری چنین بزرگ پشتوانه بزرگی می خواهد، نقطه عطفی که داریم دید مثبت جناب زارعی کوشا استاندار کردستان نسبت به ورزش است و حتی آدم خلاقی است و دوست دارد در بخش ورزشی و بخش های دیگر سرمایه گذاری کند یا حرفی برای گفتن داشته باشد، امیدوارم جناب استاندار با تلاش بیشتر و رایزنی های بیشتر این اتفاق خاص رخ دهد، الان آقای احمدی این استارت را زده است ولی اگر پشتوانه این عزیزان نباشد سال های دیگر نمی تواند در این سطح تیمداری کند و این عین واقعیت است، نگه داشتن تیم قهرمان برای سالی دیگر خیلی سخت است، چون هزینه هایش چند برابر می شود، آقای احمدی هم تنها نمی تواند تیمداری کند چون واقعا برایش سخت است امیدوارم مسولین استانی همانند آقای جولایی مدیر کل ورزش استان که خودشان هم مشتاق و فعالی هستند اما باید بیشتر در بخش سرمایه گذاری حامی بخش خصوصی باشند.

درباره تلخ ترین و شیرین ترین خاطره دوران ورزشی‌تان صحبت کنید.؟

شیرین ترین چیزی که می توانم نام ببرم قهرمانی تیروژ حیات در زمانی که در مسابقه چهارم فینال لیگ برتر بود در حالی که نتیجه برابر بود و در لحظه آخر امتیاز گرفتیم و پیروز میدان شدیم و عنوان قهرمانی را کسب کردیم، تلخ ترین خاطره ام نیز بر می گردد به زندگی یک ورزشکار که در قالب بازیکن مخصوصا کسانی که وارد حرفه مربیگری می شوند زندگی عادی ندارند بلکه زندگی با دنیایی از استرس و ترس و نامهربانی ها دارند، در دوران مربیگری خودم هزاران بار به درب بسته خوردم ، بارها و بارها مورد بی مهری قرار گرفتم، بارها یک باخت چند شب خواب مرا گرفته است یا بخاطر یک بازی مخصوصا بازی های آخر که برایم سرنوشت ساز بود شاید باور نکنید ولی در طول شبانه روز حتی یکساعت آرامش نداشتم و اینها همگی برایم سخت بود، امیدوارم دنیای برای ورزشکاران درست شود که تلخ نباشد چون ما دنیای پر استرسی در ورزش داریم امیدوارم حداقل مورد بی مهری های زیاد و قضاوت بد قرار نگیریم چون ما از وجود خودمان مایه می گذاریم حتی بعضی از مواقع بدون دریافتی ولی همیشه به عشق ورزش و فرزندان این دیار ادامه می دهیم.

مردم استان کردستان از این افتخار آفرینی بزرگ که با هدایت شما بدست آمد خیلی خوشحال شدند در این رابطه چه نظری دارید؟

بزرگترین چیزی که مرا در ورزش سرپا نگه داشته است حمایت مردم می باشد همانند لطفی که مردم عزیزم به من دارند، در سخت ترین حالت و در شرایط بحرانی که گرفتار می شوم یا در شرایطی که برد و باخت تیمم به ثانیه ها بستگی دارد تنها چیزی که در ذهن دارم این است که خدایا شرمنده مردمم نشوم، وقتی که می توانم با این اتفاق شیرین دل مردمم را خوش کنم خدا آنقدر توان بهم بدهد که این اتفاق روی دهد و از همین جا از تمام عزیزانی که در این سالها حامی ام بودند و در کنارم بودند دستشان را می بوسم و به نظرم هر افتخاری برای کردستان کسب شود کم است چون مردم کردستان لایق بهترین ها هستند.

نگاه شما به بسکتبال تا کجاست ؟

خوشبختانه من سیری ناپذیرم و هر اتفاق و‌ رخدادی که پیش می آید دوست دارم اتفاق بالاتر و بهتری هم روی دهد، احساس می کنم ادای دینی که به ورزش بسکتبال مخصوصا بانوان دارم چون امکانات و دیدگاه ها محدود تر است و شرایط سخت تر است، بنده در جای قرار گرفتم که به همت خودم و پشتیبانی خانواده ام و افراد عزیزی که کنارم بودند و مرا به این جایگاه هندل دادند، شاید خیلی از زنان در جامعه آرزوی طی کردن این مسیر را داشتند و بنده هم به جای این زنان آمدم و احساس دینی دارم به آن پتانسیل ها که هیچ وقت به مرحله اجرا نرسیدند و احساس می کنم نماینده این زنان هستم که در صدای خاموش این جامعه بودند و در این مسیر هم سیری ناپذیر هستم و تا جای که در توانم باشد و خدا بهم قدرت دهد در این مسیر گام بر می دارم، امیدوارم دینم را به بسکتبال کردستان ادا کنم.

بزرگترین آرزوی سروه ضرغامیان در ورزش چه چیزی می تواند باشد؟

بزرگترین آرزویم این است که روزی باشگاه های در رشته های ورزشی در کردستان دایر شوند که مقصد نهایی ورزشکاران هم در ایران و هم در آسیا حضور این باشگاه ها با نام استان کردستان باشد و این اتفاق بزرگ برای اکثر رشته های ورزشی روی دهد و با افتخار بازیکنان دیگر بیایند و در اینجا بازی کنند و جزو بزرگترین رزومه ورزشی آنها باشد که در تیم های کردستانی حضور داشته باشند.

قطعا با این قهرمانی پیشنهادات بیشتری به شما برای هدایت تیم های مختلف می شود خودتان چه قصدی دارید آیا با تیروژ حیات کردستان ادامه می دهید یا قصد جدایی دارید؟

در دنیای ورزش حرفه ای نقل و انتقالات چیزی عادی است چون هم بعنوان یک تجربه کاری  برای فرد و هم بعنوان رزومه کاری پله ای برای ارتقا است چه در رده بازیکنی و چه در رده مربیگری باشد، بنده تجربه حضور و مربیگری در گرگان را داشتم ولی هر لحظه در فکر بسکتبال کردستان بودم که چه اتفاقی خواهد افتاد و تیم های پایه چکار می کنند، حتی بعضی وقت ها خودم را سرزنش می کردم و می گفتم من باید حالا کنار آنها بودم ولی در دنیای حرفه ای این امری عادی است ولی به شخصه اگر استان کردستان تیمداری کند با افتخار دوست دارم در استان خودم مربیگری کنم.

گویا از سوی فدراسیون بسکتبال بعنوان نماینده ایران تیم تیروژ حیات به مسابقات دانشجویان جهان در بلژیک و جام باشگاه‌های آسیا اعزام می شود چه برنامه های برای تقویت تیم برای این دو رویداد مهم دارید؟

حضور تیم تیروژ حیات در مسابقات دانشجویان جهان یا جام باشگاه های آسیا اتفاق بزرگی است که مشمول برنامه ریزی های خاص خودش است و اگر قطعی شود هم از نظر فنی و هم از نظر جذب بازیکن و تقویت تیم برای این دو اعزام اقداماتی داریم و امیدواریم فقط نماینده شایسته برای ایران باشیم و انشالله با پیکره بومی حضور پیدا می کنیم و با تقویت کنار این بازیکنان حتما بهترین ها را جذب می کنیم ولی مهمتر از همه چیز حمایت مسولین از تیروژ حیات است و از نظر مالی باید مسولین استانی بتوانند در کنار تیروژ حیات قرار بگیرند تا ما هم بتوانیم نماینده قابل قبولی برای مردم کشور باشیم.

چقدر به رده های پایه بسکتبال بانوان اهمیت می‌دهید، آیا اصلا پشتوانه سازی در این زمینه صورت گرفته است؟

بزرگترین دغدغه ام رده های پایه هستند چون زمانی که خودم شروع بکار کردم از رده پایه شروع نمودم و بازیکنان بومی که کار کردند و این بازیکنان هم دست پرورده رده پایه اصلی ما بودند که حدود ۱۵ سال قبل روی اینها سرمایه گذاری شد که امروزه ثمره اش را دیدیم ، هرچند خودم درگیر کار باشگاهی هستم و از رده های پایه فاصله گرفتم اما قاعدتاً این نقیصه را جبران می کنم و وقتی تکلیف هیات بسکتبال استان روشن شود و اعضا و کمیته ها مشخص شوند امیدوارم در جذب رده های پایه فعالیت هیات مستمر باشد چون اگر هیات و آموزش و پرورش در پشت این قضیه نباشند تمام راه های ما بن‌بست است و نمی توانیم استعدادیابی کلی در سطح استان انجام دهیم، بسکتبال جزو رشته های خاص استان ما است و رشته اول توپی کردستان است و اصلی ترین فاکتور ما که قد است باید در سطح استان بتوانیم افراد مستعد را شناسایی کنیم و هیات بسکتبال باید شرایطی فراهم کند تا مربیان بتوانند در این سطح آموزش بدهند و چون خودم هم بعنوان مربی تیم ملی زیر ۱۶ سال کشور فعالیت می کنم طرح جامعی برای باشگاه خودمان دارم که این اتفاق روی دهد.

قبول دارید بسکتبال بانوان نسبت به آقایان تماشاگر کمتری دارد، دلیلش را چه می دانید؟ شاید این ضعف باعث شده اسپانسرها کمتر جلو بیایند؟

این ریشه در فرهنگ سازی دارد متاسفانه در این زمینه تبلیغات کمی صورت می گیرد، هر چیزی باید فرهنگ آن ایجاد شود، حتی ها رسانه ها با یک تبلیغ کوچک می توانند بانوان را تشویق کنند بعضی مواقع بخاطر عدم اطلاع رسانی باعث می شود جذب مخاطب آن رشته کم شود، بعضی خانواده ها آنقدر سنت گرا هستند که نمی دانند دختر در کردستان بازی ورزشی می کند یا در سطح لیگ برتر بازی می کند یا ملی پوش هستند اینها جزو فرهنگ سازی هستند و به یک شبه این اتفاق نمی افتاد و ما باید جزو خدمات شهری قرار دهیم، چه اشکالی دارد بعضی مواقع خود شهرداری از بیلورد تبلیغاتی فرهنگ ورزشی در میان بانوان و حضور بانوان در فعالیت های همگانی اتفاق بی افتد، جذب مخاطب در ورزش آقایان به این خاطر بیشتر است چون اطلاع رسانی بیشتری صورت می گیرد، انتظار داریم زمانی که یک باشگاه تیمداری می کند خودش صفر تا صد کارها را انجام دهد ولی این بزرگترین ضعف برای استان است بلکه باید چند ارگان دولتی هم آن باشگاه را حمایت کنند، یکی از این ارگان ها صداوسیما است آیا واقعا صداوسیما توانسته است دینش را به ورزش کردستان ادا کند! چه اشکالی دارد برای تبلیغات از باشگاه پول دریافت نکند چون باشگاه خیلی درگیری مالی زیادی دارد و نمی تواند و یک تبلیغ سی ثانیه می تواند جذب مخاطب آن رشته را بیشتر کند و اطلاع رسانی در تلویزیون و رادیو جذب مخاطب را بیشتر می کند، متاسفانه برنامه موج ورزش هم در هفته فقط یک بار پخش می شود و شاید مختص آقایان است و درصدی از بانوان آن را تماشا می کنند ولی اگر در میان برنامه تبلیغ ده ثانیه برای ورزش بانوان صورت گیرد ببینید چه استقبالی صورت می گیرد و این عدم اطلاع رسانی و تبلیغات بزرگترین ضعف ورزش ماست، در این میان هم شهرداری کم کار ترین ارگان است، شهرداری هیچ وقت این رسالت خودش را انجام نداده است.

نقش شرکت تیروژ حیات با مدیریت پویا احمدی در حمایت از این تیم را چگونه دیدید شاید تلنگری باشد برای دیگر شرکت ها و کارخانه ها که می توانند از ورزش حمایت کنند اما قصد این اقدام را ندارند؟

تیروژ حیات با مدیریت پویا احمدی را می توان جزو نمونه های خاص سرمایه گذار بخش خصوصی در سطح کشور هستند که از دارای شخصی خودشان آمدند و این افتخار تاریخی را رقم زدند و امیدوارم تلنگری برای بقیه افراد جامعه باشد که دل بزرگی دارند، واقعا سرمایه‌گذاری در بخش ورزشی کار بزرگی است، اگر بصورت ریشه ای به این قضیه نگاه کنیم می توان بعنوان بزرگترین کار خیریه آن را دید، امیدوارم مسولین در این زمینه شفاف سازی کنند که چرا استان کردستان هیچ وقت باشگاه بزرگی نداشته است و کارخانه ای نیامده است از مالیاتی که دارد در بخش ورزشی سرمایه گذاری کند، به نظر من تمام کارخانه ها و واحد های تولیدی مدیون هستند که در این زمینه کاری نمی کنند، اگر کارخانه ای همانند پتروشیمی بیاید و یک درصد از درآمدهایش را صرف ورزش کند ببینید چه آینده روشنی برای جوانانی که دوست دارند ورزش را بعنوان یک شغل انتخاب کنند و به صورت حرفه ای این کار را انجام دهند.

در مورد سطح برگزاری مسابقات لیگ برتر و وضعیت دیگر تیم ها چه نظری دارید در حالی که با وجود تیم های بزرگ جام قهرمانی به کردستان رسید؟

بە جرات می توان گفت امسال لیگ برتر بسکتبال جزو پویا ترین لیگ های ادوار گذشته بوده است، قبلا شکاف زیادی میان تیم ها بود، تیم های که از لیگ دسته اول می آمدند همیشه ته جدولی بودند و تیم های ثروتمند در صدر جدول قرار می گرفتند و تیم های دیگر به اختلاف ۶۰ یا ۶۰ پوئن بازی را واگذار می کردند اما در ۱۴۰۱لیگ برتر غیر قابل پیش بینی بود، یکی از تیم های که این طلسم ادوار گذشته را شکست خود تیروژ حیات بود شاید حالا هم ناباورانه تیروژ حیات را تماشا می کنند که  قهرمان سوپرلیگ کشور شده است حتی در شبکه های اجتماعی و رسانه ها هم بازتاب زیادی داشت، با قهرمانی تیروژ حیات این معادلات را بر هم زدیم، امیدی به قهرمانی برای تیروژ حیات نبود، تیمی که به خودباوری رسیده باشد و درست هدف گذاری شود می تواند نگاه قهرمانی داشته باشد ، در طول فصل رسانه ها می نوشتند امسال خودرو سازی بهمن و شهرداری گرگان فینال را برگزار می کنند و ذوب آهن اصفهان و پالایش نفت آبادان هم بازی رده بندی را برگزار می کنند و هیچ نامی از تیروژ حیات و تیم های نو ظهور نبود ولی ما این معادلات را عوض کردیم و علاوه بر کردستان برای استان های دیگر هم تلنگری شد تا بتوانند با دید بهتری در مسابقات شرکت کنند و نگاه قهرمانی را هم داشته باشند، خوشحال هستم که این نگاه را به دیگر تیم ها هم دادیم.

نقش اداره کل ورزش و جوانان استان در حمایت از تیروژ حیات را چگونه دیدید؟

این فصل از لیگ جزو معدود فصل های بود که در معقوله مربیگری دخالت کردم چون بستری برای بنده فراهم شد که اصلا درگیر موضوعات اداره کل و حمایت های که انجام شود و یا اینکه خودم دنبال کارهای بروم خوشبختانه در این فصل نبود و فقط دغدغه ام تیم بود و کار فنی تیم را بعنوان سرمربی انجام دادم و فقط در چهار چوب فنی تیم جلو رفتم، شاید بزرگترین نقطه عطف در مربیگری خودم این بود که ذهنم و تمرکزم روی تیم بود و شاید یکبار هم اداره کل نرفتم، شکر خدا باشگاه بستری فراهم نمود که بنده فقط روی تیم تمرکز کنم و این را هم مدیون باشگاه و شخص مونس علی پناه هستم که بزرگترین نقش را در مدیریت باشگاه داشت چون واقعا انسان توانای است و خانم علی پناه می تواند سرلوحه مدیریت بانوان در ورزش باشد، خودش زمانی بازیکن این تیم بود و زحمات زیادی برای کسب این افتخار کشید و جزو لایق ترین مدیرانی بوده است که تا به حال دیده ام، شاید خودش پولی وارد تیروژ حیات نکرد اما در روابط کاری انجام داد که خیلی از مشکلاتی که در مسیر تیروژ حیات بود را حل کرد حتی از نظر مالی هم توانست مشکلات را حل کنید و بعنوان رابط باشگاه با ارگان ها عملکرد خوبی داشته باشد و فشارها از روی بازیکنان و تیم برداشته شود، بعضی از افراد واقعا نمونه هستند و آنقدر نیروی قابلی هستند که می توان با برنامه ریزی در سالیان سال شاهد نتیجه خوبی باشیم، خودم به شخصه این را دیدم که یک نفر توانا در کنار آقای پویا احمدی قرار گرفت و موفق هم عمل کرد، بانوان از لحاظ مدیریتی می توانند خیلی کار بردی تر عمل کنند، امیدوارم مسولین هم این بستر را برای مدیران ورزشی فراهم کنند چون الان ما خلا زیادی در حوزه ورزش بانوان داریم و در کل می توانم بگویم ورزش بانوان تعطیل است چون مدیر زیادی در این حوزه نمی بینم که سرمایه گذاری کنند، باید در بخش بانوان مدیری باشد که مدیریت کند و بتواند منابع مالی جذب کند، بتواند روابط ایجاد کنند، بتواند قشر مخاطب در ورزش بانوان را بیشتر کند و بنده به شخصه این مدیر را در بسکتبال دیدم و امیدوارم خانم مونس علی پناه همیشه سربلند باشید.

در مورد هیات بسکتبال استان چه دیدگاهی دارید آیا توانستند برای تیروژ اقدامی انجام دهند؟

در مورد هیات بسکتبال فقط می توانم بگویم کسب این مقام انشالله برای بسکتبال دختران و پسران مایه خیر و برکت باشد و این تلنگری برای هیات بسکتبال باشد که با مدیریت درست و حسابی در خدمت جامعه بسکتبال باشد، بسکتبال به فرهنگ مردم این استان تبدیل شده است و افرادی که به این مجموعه وارد می شوند مدیون تمام مردم استان هستند که با تمام وجود باید برای این کار تلاش کنند،چون ما پتانسیل و نیروی انسانی موفق در بسکتبال را داریم، پیشکسوتان فرهیخته داریم و در کنارش بازیکنان باسواد و فنی داریم، داور و مربی هم به این شکل داریم و امیدواریم مدیریت درستی در بسکتبال استان شکل بگیرد و روزی شاهد سرمایه گذاری بزرگترین باشگاه ها در رشته ورزشی بسکتبال باشیم.

در پایان اگر سخنی باقی مانده است بفرمایید ؟

از شما و همکاران محترمتان تشکر می کنم و از بخش رسانه تشکر می کنم چون اتفاقات و رخدادهای که روی می دهد را مدیون رسانه هستیم و امیدواریم حمایت بیشتری از بخش رسانه صورت گیرد تا مخاطبان بیشتری جذب این رشته ورزشی شوند، در پایان هم جا دارد از تمامی بازیکنان تیم تشکر و قدردانی کنم که با تمام وجود امسال از خودشان مایه گذاشتند و ثانیه به ثانیه در کنار تیم بودند و همچنین از کادر فنی که بیشترین تلاش را داشتند تشکر می کنم و دست همگی را می بوسم.