مصاحبه اختصاصی کردستان ورزشی با آرمان اله ویسی مربی شایسته و موفق ورزش های رزمی کردستان؛

امیدوارم شایسته سالاری در ورزش حاکم باشد

عادل خلیلیان – پایگاه خبری کردستان ورزشی نیوز – استان کردستان جوانان موفق و شایسته ای در عرصه ورزش دارد که سالها وقت و زندگی خود را در عرصه ورزش می گذرانند و در این راه خدمت بزرگی را به همشهریان خود می کنند. کردستان در ورزش های رزمی همیشه عملکرد خوبی داشته است، هر چند که با کمبودهای موجود جوانان کردستانی موفق بوده ا ند.
اخیرا در مسابقات سوبر ساباکی و پاهویوت( موتای سنتی) شاگردان آرمان اله ویسی درخشان ظاهر شدند و توانستند مدال کسب کنند به این بهانه با این مربی با اخلاق و توانمند کردستانی باشگاه آدرین مصاحبه ای انجام دادیم.
آرمان اله ویسی در حال حاضر ۳۴ سال سن دارد  و زاده محله گلشن شهر سنندج است و در حال حاضر دانشجوی مقطع دکتری تربیت بدنی و علوم ورزشی گرایش مدیریت ورزشی  دانشگاه کردستان می باشد و اکنون هم به عنوان مربی و مدیر باشگاه آدرین و همچنین مدرس دانشگاه کردستان مشغول به فعالیت است.
در پایگاه خبری  کردستان ورزشی نیوز مصاحبه اختصاصی با این مربی با اخلاق و موفق ورزش های رزمی کردستان انجام دادیم که در ادامه می خوانید.

به یاد دارید در کجا و چگونه و زیر نظر چه کسی وارد دنیای ورزش شدید؟

ورزش‌های رزمی را از سنین کم و در سال ۱۳۷۷ در سنندج شروع کردم. برادران بزرگم (باسط و جاسم اله‌ویسی) در آن زمان از قهرمانان به‌نام در ایران بودند و اولین جرقه شروع ورزش‌های رزمی را در من زدند. اوایل دهه ۸۰ که فول‌کنتاکت و کیک‌‌بوکسینگ در استان کم‌کم در حال رشد بود، به کیک‌بوکسینگ روی آوردم و در طول یک دهه توانستم عناوین قهرمانی زیادی را کسب کنم. یک دهه بعد، از اوایل دهه ۹۰ موی‌تای را هم به برنامه تمرینی‌ام اضافه کردم که مصادف شد با آغاز دوران مربیگری‌ام.

در حال حاضر بعنوان ورزشکار و‌مربی چه عناوین و افتخاراتی در ورزش را بدست آوردید؟

به عنوان ورزشکار، قهرمانی مسابقات بین‌المللی ۲۰۱۸، هفده دوره عنوان قهرمانی کشور از سال ۱۳۸۱ و ده‌ها عنوان قهرمانی استان را از سال ۱۳۷۹ در رشته‌های مختلف رزمی رینگی در کارنامه دارم. ضمن اینکه ۱ مقام سومی و ۱ مقام چهارمی مسابقات قهرمانی کشور پاورلیفتینگ، ۹ دوره عنوان قهرمانی استان پاورلیفتینگ را نیز در کارنامه ورزشی دارم و در مسابقات مردان آهنین استان در سال ۱۳۸۷ نیز نایب قهرمان شدم.
به عنوان مربی نیز، مربی بین‌المللی ورزش‌های رزمی و دفاع شخصی، مربی درجه ۱ ملی کیک‌بوکسینگ و موی‌تای و مدرس دوره‌های مربیگری عملی فدراسیون رزمی هستم و از اوایل فعالیت‌ام تاکنون سازنده بیش از یکصد قهرمان در سطح ملی و بین‌المللی بوده‌ام و در مسابقات مختلفی، تیم تحت هدایتم را به سکوهای اول تا سوم قهرمانی کشور رسانده‌ام. ضمن اینکه دو دوره در سالهای ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ به عنوان سرمربی تیم منتخب یوشیتاکیک‌بوکسینگ جمهوری اسلامی ایران انتخاب شدم.

بعنوان یک مربی که سالهاست در ورزش های رزمی مشغول فعالیت هستید چه ارزیابی از وضعیت کنونی ورزش کردستان دارید؟

ورزش رزمی بصورت ویژه ورزش‌های رینگی در استان کردستان در ایستگاه متروکه‌ای متوقف شده است و چند دستگی مدیران و مربیان این عرصه سبب شده است که نسبت به سایر استان‌ها در وضعیت عقب‌گردی باشیم. چرا که در گذشته در تمامی مسابقات رینگی در کشور، استان کردستان همیشه قدرت بلامنازع مسابقات مختلف بوده است، اما امروزه در برخی موارد ورزشکاران و تیم‌های استانمان زنگ تفریح سایر رقبا شده‌اند، رقبایی که تا چند سال گذشته در هیچ جای رزمی کشور وجود نداشته‌اند، اما امروزه گوی سبقت را از استان ما ربوده‌اند. تنها در موارد معدودی، برخی تیم‌ها بصورت خودجوش و مستقل و باهزینه شخصی در رقابتها حضور می‌یابند و افتخارآفرینی می‌کنند. در بسیاری از ورزش‌های دیگر نیز همین اتفاق افتاده و مصادیق آن را می‌توانیم در نتایج و حضور ورزشکاران کردستانی در المپیادهای ورزشی، مسابقات آسیایی، جهانی و المپیک ببینیم.

شما چه پیشنهادی برای رشد و پیشرفت و موفقیت در ورزش دارید؟

به نظرم اگر شایسته‌سالاری در ورزش حاکم باشد بسیاری از مسائل حل خواهد شد. بسیار مهم است که از افراد ورزشی و خاک‌خورده و البته دارای توان مدیریتی بالا در هیات‌های ورزشی استفاده شود. می‌بایست افرادی که در سازمان‌ها و هیات‌های ورزشی مسئولیت‌های کلیدی را بر عهده دارند بصورت تمام‌وقت در اختیار ورزش باشند. همچنین هر ارگان ورزشی باید یک کمیته برنامه‌ریزی قوی داشته باشد. مسئولین ادارات ورزش و جوانان باید بطور مستمر از هیات‌های ورزشی گزارش عملکرد هفتگی بخواهند. همچنین موظف‌نمودن هیات‌ها به ایجاد پورتال جامع که در آن تمامی اطلاعات آماری ورزشکاران، مربیان، داوران، باشگاه‌ها ثبت شود، می‌تواند بسیار موثر واقع شود. احداث ورزشگاه‌ها و اماکن تخصصی ورزش‌های مختلف نیز از اقدامات دیگر می‌باشد که میتواند در پیشرفت ورزش تاثیرگذار باشد. همچنین تشویق و ترغیب قهرمانان و مربیان سازنده و در نظر گرفتن سیاست‌های تشویقی برای آنان می‌تواند نقش به‌سزایی داشته باشد.

آیا به نظر شما در کردستان زیرساخت های لازم برای گسترش ورزش فراهم می باشد؟

در بسیاری از ورزش‌ها زیرساخت‌های مناسبی وجود ندارد. در سنندج که مرکز استان است بسیاری از هیات‌های ورزشی حتی دفتر هیات ندارند، یک سالن اختصاصی مناسب و درخور شأن ندارند، برای برگزاری مسابقات ملی با تعداد زیاد شرکت‌کننده، خوابگاه مناسبی فراهم نیست و مجبور به استفاده از مهمان‌سراهای دیگر با هزینه گزاف هستند. متاسفانه تقریبا همه‌ی سوله‌های بزرگ ورزشی فقط به رشته‌های توپی نظیر فوتسال اختصاص یافته و سایر سوله‌های شخصی که از لحاظ مساحت قابلیت تاسیس باشگاه‌های ورزشی را دارند در خارج شهر و شهرک‌های صنعتی هستند که مکان مناسبی برای باشگاه نیستند و مربیان مجبورند به فعالیت در یک زیرزمین کوچک بسنده کنند. لازم است که در واگذاری زمین‌های با کاربری ورزشی به بخش خصوصی و سرمایه‌گذاران تسهیل‌گری شود و طرح‌های تشویقی برای انجام این کار ارائه داده شود.

بعنوان یک مربی و‌چهره ورزشی که سالهاست مشغول ورزش
عادل: هستید چه انتظاری از مسولین استانی دارید؟

انتظارات زیاد است و اگر به جزئیات بپردازم شاید از حوصله خوانندگان خارج باشد، اما یکی از اصلی‌ترین دغدغه ورزشکاران، مسئله هزینه‌های گزاف مسابقات می‌باشد. یک ورزشکار رشته‌های رقابتی علاوه بر انجام دادن تمرینات سنگین و طاقت‌فرسا، هزینه‌های تمرین و تجهیزات و رژیم‌های سخت، در مرحله بعد باید دغدغه تامین هزینه‌های مسابقات را داشته باشد که در رشته ورزشی ما در حال حاضر برای حضور در یک مسابقه قهرمانی کشور، به ازای هر یک نفر حدود ۴ الی ۵ میلیون باید هزینه ایاب و ذهاب و ورودی شود و برای یک مسابقه بین‌المللی خارج کشور بیش از یکصد میلیون هزینه نیاز هست که برای اکثر خانواده‌ها سنگین می‌باشد و تازه بعد از کسب مدال هم برای ورزشکاران پاداش و مزایایی در نظر گرفته نمی‌شود و همین امر سبب شده که سن ترک ورزش به شدت پایین آمده و قهرمانان و افراد مستعد زیادی در اوج جوانی و آمادگی، ورزش را کنار بگذارند. جذب منابع مالی پایدار، بسترسازی برای حضور حامیان مالی، ایجاد درآمد پایدار در هیات‌های ورزشی، توجه به قهرمانان و مربیان قهرمان ساز، توسعه زیرساخت‌های ورزشی بصورت متوازن و نه سلیقه‌ای، بسترسازی و حمایت از ورزش حرفه‌ای در کشور و نهایتاً حمایت از ورزشکاران، مربیان، داوران، باشگاه‌داران و همه افرادی که زندگی خود را وقف ورزش کرده‌اند انتظاریست که همه‌ی ورزشی‌ها مشتاقانه خواهان آن هستند.

به نظر شما یک رزمی کار موفق چه ویژگی های باید داشته باشد؟

اگر به صورت عمومی بیان کنم، با اختلاف و در صدر همه‌ی ویژگی‌ها باید به نظم و پشتکار اشاره کنم. نظم و پشتکار در هر کاری قطعأ نتیجه‌بخش خواهد بود. در مراحل بعدی لازم است به اراده و تسلیم ناپذیری، تعهد، جسارت، جرأت، جوانمردی، کنترل خشم، اعتماد به نفس و غیره اشاره کنم. اگر از دیدگاه تخصصی‌تری به موضوع نگاه کنم باید به این موارد اشاره کنم: داشتن تمرینات ذهنی و تفکر قوی، داشتن برنامه و سناریو مبارزه، قدرت موقعیت‌سنجی و آنالیز دقیق حریف، مدیریت انرژی و میدان مبارزه، تغییر و تطبیق با روند مبارزه، انعطاف‌پذیری در هنگام فشارهای تکنیکی و روانی، حفظ بدن از آسیب، حفظ آرامش، سازگاری و غیره. رزمی‌کار باید همانند آب باشد و بتواند در هر قالبی شکل بگیرد و تحجر نداشته باشد.

نقش مربی در تربیت ورزشکار را چگونه می بینید و در این مورد چه دیدگاهی دارید؟

با توجه به تجربیاتی که در این زمینه داشته‌ام، مربیان، نسبت به دوستان، هم‌تیمی‌ها، والدین و… بیشترین تاثیر را بر رفتار و لذت ورزشی جوانان ورزشکار دارند. وقتی مربی می‌شوید باید دری پیدا کنید تا به درون ورزشکار راه یابید. به نظرم با توجه به رابطه‌ی نزدیک مربی و ورزشکار و شباهت آن با رابطه مرید و مراد، اولین الگوی ورزشی هر ورزشکاری، مربی‌اش می‌باشد که نوع رفتار مربی، نحوه تکلم و حتی شیوه راه‌رفتن و ژست‌های مربی در نگاه و تربیت ورزشکار تاثیرگذار است.

قطعا در این سالهای حضور در ورزش خاطرات زیادی داشتید دوست داریم شیرین ترین و تلخ ترین خاطره دوران ورزشی شما را بدانیم؟

تمام لحظاتی که پیروزی و قهرمانی ورزشکارانم در میادین مختلف رخ می‌دهد برایم موجب شعف و اشتیاق بوده و جزو شیرین‌ترین لحظاتم بوده است. همیشه از بردهای ورزشکارانم، بسیار بیشتر از بردهای خودم لذت برده‌ام. اما شیرین‌ترینشان مسابقات اخیر بود که ورزشکارانم در فاصله ۱ روز در دو میدان مختلف افتخارآفرینی کردند. تلخ‌ترین خاطره دوران ورزشی‌ام مربوط می‌شود به سال ۱۳۹۱ که به دلیل نبود تمکن مالی و صادر نشدن پاسپورت و ویزا، از مسابقات جهانی مارسی – فرانسه بازماندم و حریفی را که ۲ بار در مسابقات انتخابی شکست داده بودم، به جای من اعزام شد و قهرمان جهان شد.

جناب اله ویسی نقش مطبوعات و رسانه ها را در رشد ‌و پیشرفت ورزش و ورزشکاران چگونه ارزیابی می‌کنید؟

قطعا رسانه‌ها نقش کلیدی را ایفا می‌کنند. بارها در جلسات مختلفی که با مسئولین هیات‌ها داشته‌ام به این موضوع اشاره کرده‌ام. در دنیای کنونی که هر فردی در شبکه‌های اجتماعی یک تریبون در دست دارد، مطبوعات تخصصی و همچنین خبرنگاران کارکشته و خبره می‌توانند اخبار و موضوعات مختلف را ساماندهی کنند. ورزشکاری که قهرمان می‌شود و عکس و بازتاب قهرمانی‌اش را در رسانه‌ها و یا مطبوعات مختلف می‌بیند با انگیزه‌ی بیشتری به کارش ادامه می‌دهد و این دیده‌شدن به وی قوت قلب دوچندانی خواهد داد. همچنین لازم است به رسالت مهم رسانه‌ها و مطبوعات که شفاف سازی و آگاهی‌رساندن است، نیز اشاره کنم که خوشبختانه در هفته‌نامه کردستان ورزشی آن را بارها دیده‌ام و به‌شخصه خودم طرفدار پروپاقرص آن هستم.

به نظر شما مهمترین مشکلات حوزه ورزش در استان کردستان چه چیزهای هستند؟

کمبود حامیان مالی و نبود بستر مناسب برای ورود حامیان از اصلی‌ترین مشکلات است. کمبود سالن‌ها و اماکن ورزشی تخصصی و عدم حمایت
عادل: کافی از قهرمانان، مربیان، داوران و باشگاه‌داران و حتی هیات‌های ورزشی نیز از مشکلاتی است که به چشم می‌آید. ضمن اینکه استفاده از مدیران غیرورزشی در راس هیات‌های ورزشی استان و حتی شهرستان‌ها از جمله سایر مشکلات حوزه ورزش در استان است. در ورزش کنونی استان شایسته‌سالاری جای خود را به سیاسی‌سالاری داده است. افراد زیادی در هیات‌های مختلف بدون هیچ رزومه ورزشی و با وعده کمک‌ها و تزریق منابع مالی پست‌های کلیدی را در دست گرفته‌اند و در عمل هیچ ردی از انجام وعده‌هایشان وجود ندارد. جای تعجب است که هیات‌های ورزشی تبدیل به میدانی شده که هر نوع قشر و افرادی با هر تخصص و تفکری حتی غیرورزشی می‌توانند به آن ورود پیدا کنند و سکان آن را در دست بگیرند اما خود ورزشی‌ها بیرون رانده شده‌اند و حق ورود به خانه‌ی خودشان را ندارند. هیات‌های ورزشی برای ورزشکاران به وجود آمده‌اند، درحالی‌که در آن به ورزشکاران به دید مزاحم نگاه می‌کنند.

نقش نمایندگان مردم در مجلس در ورزش را چگونه ارزیابی می‌کنید آیا توانسته اند اقدامات مفیدی برای ورزش این دیار انجام دهند و در کنار ورزش کردستان باشند؟

گاهاً در برخی ورزش‌ها و یا در بُعد همگانی بصورت موردی اقداماتی را انجام داده‌اند، اما بصورت کلی توسعه همه‌جانبه و متوازن صورت نگرفته است. درست است که توجه به ورزش همگانی، ممکن است ورزش قهرمانی و حرفه‌ای را توسعه دهد، اما توجه به ورزش حرفه‌ای و قهرمانی، قطعاً اقبال آن ورزش را در میان عموم مردم و استقبال آنها از ورزش موردنظر را افزایش خواهد داد و افراد زیادی را جذب ورزش خواهد کرد. ورزشکاران و مربیان از نمایندگانشان در مجلس انتظارات و توقعات بیشتری دارند چراکه توجه به ورزش می‌تواند موجب کاهش فساد، اعتیاد، بی‌بندوباری، ناامیدی و مشکلات روانی در عموم مردم علی‌الخصوص جوانان شود.

از نگاه شما وضعیت سالن های ورزشی استان برای ورزش های رزمی چگونه است آیا زیر ساخت های موجود راضی کننده است؟

هم از لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی در شرایط مطلوب و حتی نزدیک به مطلوب هم نیستیم. با توجه به جامعه آماری ورزشکاران ورزش‌های رزمی، سرانه باشگاه‌های ورزشی رزمی استان علی‌الخصوص در مرکز استان بسیار پایین می‌باشد و این بدین معنی‌ست که باشگاه‌ها بیشتر از ظرفیت مجازشان در هر سانس ورزشکار دارند. علاقه به ورزش‌های رینگی در چند سال اخیر روند رو‌به‌رشدی را طی کرده است و قطعا زیرساخت‌های موجود در آینده‌ی نزدیک، ظرفیت پذیرش علاقه‌مندان را  نخواهد داشت. ضمن اینکه وضعیت امکانات باشگاه‌های موجود نیز نسبت به سایر استان‌ها در رتبه‌ی پایینی قرار دارد و نیاز هست که در این زمینه بصورت ویژه‌تری اقدامات لازم صورت گیرد.

در مورد کتابی که چندی قبل به چاپ رساندید توضیح دهید که در مورد چه چیزی بود و چه کاربردی برای اهالی ورزش دارد؟

در طول دوران مربیگری‌ام این تصور را پیدا کردم که بسیاری از تکنیک‌ها و روش‌های تمرینی و همچنین جنبه‌های تاکتیکی ورزش‌های رینگی در ایران ناشناخته مانده و بعضاً اشتباه آموزش داده می‌شود. ضمن اینکه کتاب جامعی در زمینه ورزش‌های رینگی حتی برای تدریس در دوره‌های مربیگری وجود نداشت. به همین دلیل تصمیم گرفتم که مطالعه و تحقیق را در زمینه‌های مختلف ورزش‌های رینگی شروع کنم و پس از سه سال توانستم کتابم را به عنوان یک راهنمای آموزشی و مرجع در دو جلد به رشته نگارش درآورم که اخیرا جلد اول آن با نام ورزش‌های رزمی رینگی، تکنیک‌ها، تاکتیک‌ها، مبارزه و قوانین داوری به چاپ رسیده است و جلد دوم آن نیز با موضوع فیزیولوژی ورزش‌های رزمی و ملاحضات تغذیه‌ای، هوازی و بدنسازی به زودی اتمام و به چاپ خواهد رسید که مطالب هر دو جلد، مرجع مناسبی برای مربیان، ورزشکاران و داوران ورزش‌های رینگی و همچنین دانشجویان رشته علوم ورزشی می‌باشد.

در مورد استعدادیابی در سنین پایه چه نظری دارید آیا توانستیم در این مورد موفق عمل کنیم؟

در برخی موارد به کمک مربیان توانمند توانسته‌ایم استعدادهای زیادی را شناسایی کنیم، اما موضوع مهم‌تر از شناسایی استعدادها، حفظ استعدادها می‌باشد که نتوانسته‌ایم موفق باشیم. چراکه پس از کشف و پرورش استعدادهای مختلف، هیچ برنامه‌ی مدونی برای حفظ و ارتقای آنها نداشته‌ایم. بسیاری از ورزشکاران در رده‌های پایه قهرمان بلامنازع اوزان خود هستند، اما بعد از ورود به رده بزرگسال با توجه به عدم حمایت مسئولان مختلف، کاملا ورزش را ترک کرده و یا کلا تغییر مسیر می‌دهند.

در پایان اگر سخنی باقی مانده است بفرمایید ؟

امیدوارم هرچه سریع‌تر با اقدامات مسئولین، ورزش رزمی به روزهای اوج برگشته و وفاق و همدلی میان همه ارکان هیات رزمی اعم از مربی، ورزشکار، داور و مسئولین بوجود آید. از حضرتعالی و سایر همکارانتان در هفته‌نامه کردستان ورزشی بسیار سپاسگزارم که همیشه حامی مربیان و ورزشکاران بوده‌اید و این فرصت را در اختیارم گذاشتید که در خدمت
عادل: تون باشم. آرزوی سربلندی و سرافرازی برای تمامی ورزشکاران استان، علی‌الخصوص رزمی‌کاران رشته‌های رینگی دارم.