مصاحبه اختصاصی کردستان ورزشی با دکتر سیوان نوری مربی مریوانی ؛

وضعیت ورزش مریوان نگران کننده است

سیوان نوری در روز ۲۶ شهریور ماه سال ۱۳۶۳ در شهر مریوان به دنیا آمد و با علاقه ای که به ورزش داشت از همان دوران ۷ سالگی فوتبال را شروع نمود و در دنیای مستطیل سبز مشغول بازی در مقاطع مختلف شد، وی تحصیلات خود را تا مقطع دکترا تخصصی مدیریت ورزشی ادامه داد و در حال حاضر هم دارای مدرک A مربیگری فوتبال از کنفدراسیون فوتبال آسیا است.
دکتر سیوان نوری از نخبه ها و جوانان موفق دیار کردستان و شهرستان مریوان است که امید است از ظرفیت این نخبه ها در ورزش بیشتر استفاده شود.
در ادامه مصاحبه کردستان ورزشی با این مربی جوان و با اخلاق و توانمند مریوانی را می خوانید.

به یاد دارید در کجا و چگونه و زیر نظر چه کسی وارد دنیای ورزش شدید؟

بنده هم مانند اکثر عاشقان ورزش از سن ۷ سالگی از کوچه و مدرسه ورزش را شروع کردم، دوران ابتدایی در پوریای ولی یکی دو سال در مدارس فوتبال زیر نظر آموزش و پرورش بودم که در خدمت آقایان شاداب و اخگر بودم، با توجه به اینکه پسر عموی بزرگترم از بازیکنان باشگاه شهرداری قدیم بود بنده هم از همان کودکی پایم به استادیوم باز شد، در سطح نوجوانان در باشگاه شهرداری و جوانان در باشگاه بهزیستی مریوان شروع به بازی کردم، در سطح بزرگسالان نیز برای اولین بار در تیم بهزیستی در خدمت استاد عزیزم آقای عابد کریمی و سپس آقای وطنی بودم و در ادامه در باشگاه های تعاون، زریبار، مقاومت، الماس درخشان و اوراز در مسابقات لیگ برتر استان و زیر گروه کشور حضور داشتم، در کنار فوتبال باشگاهی به عنوان کاپیتان تیم دانشگاه کردستان موفق به کسب عناوین قهرمانی و سوم ایران در مسابقات وزارت علوم شدم و در سال ۸۷ نیز توسط آقای احمد خرداد به تیم ملی دانشجویان دعوت شدم که البته با توجه به قبولی در مقطع فوق لیسانس در اردوها حضور پیدا نکردم.

در حال حاضر وضعیت فوتبال زادگاهتان مریوان را چگونه ارزیابی می کنید؟

مریوان همیشه منبعی غنی از استعدادهای فوق‌العاده بوده است از سالهای دور فوتبال مریوان که استعدادهایی چون آقای تیمور عسکری، سعید راستی، رضا وطنی و در ادامه برادران طرطوسی، امید شاداب، ابوبکر ثمری، سیروان درشید ، برادران حیدری، سرکوت فتاحی تا نسل های بعدی مانند الان سعیدی، سامان رشید زاده، هومن خودکامه و نسل امروز مانند عمر نقشبندی، فرهاد خاصی، آران پارسا و … همیشه درخشیده اند اما متاسفانه هرچه رو به جلو رفتیم مریوان از رسیدن به حق واقعی خود در فوتبال دور و دورتر شد که از دلایل عمده آن می توان به
عدم وجود جایگاه ورزش در تفکرات مدیران بالا دستی در شهرستان( به جز یکی دو مدیر مانند فرماندار دهه هشتاد که متاسفانه فامیلیش رو حضور ذهن ندارم و عزیزانی مانند آقای قریشی مدیر کل اسبق بهزیستی و آقای فواد کریمی شهردار اسبق) ،
عدم نهادینه شدن جایگاه فوتبال در خانواده ها به عنوان یک ورزش انسان ساز،
عدم حضور اسپانسرها با وجود مرز بین المللی و نهایتا عدم تخصص بعضی از روسای هیات فوتبال و نداشتن برنامه فرا فوتبالی و عدم توانایی در الهام بخش بودن در جایگاه رسمی مریوان را از جایگاه اصلی خودش
دور کرده است و هر موفقیتی هم بوده است مقطعی بوده و ادامه دار نبوده است که آخرین مورد آن به باشگاه لایف برمی گردد که علی رغم نتایج عالی و زحمات کادر فنی و بازیکنان مسابقات را در مرحله ای حساس متاسفانه در حال ناتمام گذاشتن گذاشته اند که بنده از دلایل آن بی خبر هستم.

بدون تعارف وضعیت کلی ورزش شهرستان مریوان را چگونه می بینید؟

خیلی کوتاه و مختصر متاسفانه نامطلوب، پر حاشیه و نگران کننده که دلایل عمده ای دارد و باید مفصل به آن پرداخت، اما نکته مهمی که باید به آن اشاره کرد دلایل مدیریتی و عدم درک اهمیت و حساسیت پست ریاست ورزش و جوانان است که البته منظور شخص خاصی نیست چرا که متاسفانه سیستم ورزش کشور در سطح کلان معیوب است و مریوان هم از این قاعده مستثنی نبوده است.

شما چه برنامه و راهکاری برای پیشرفت و برون رفت از وضعیت کنونی ورزش و فوتبال مریوان دارید؟

در یک طرح پژوهشی با همین موضوع که برای اداره کل ورزش و جوانان استان در سال ۱۴۰۳ انجام دادم مهمترین علل را می توان از
دلایل مدیریتی، نبود اسپانسرها، زیر ساخت های کم و معیوب، نبود بودجه کافی و عدم فرهنگ سازی قوی ذکر کرد،
بنده معتقدم که جایگاه ورزش و جوانان به واسطه درگیر بودن حداقل ۵۰ درصد از کل جامعه( حداقل هر خانواده یک نفر ورزشکار را دارد) از یک طرف و پتانسیل ورزش به جهت کاهش بزهکاری، تنش های روانی، ایجاد اعتماد به نفس، افزایش تمرکز، انسجام جامعه و هویت بخشی باید از طرف مدیران کلان کشور با حساسیت و به طور ویژه دیده شود، قطعا با ایجاد فرهنگ سازی و قرار دادن ورزش در سبد خانواده ها، حمایت دولت برای ایجاد زیر ساخت
عادل: ها و تحت مدیریت افراد کاربلد و متخصص می توان ورزش مریوان را که علی رغم نداشتن امکانات همیشه در سطح فردی و تیمی به نسبت موفق بوده موفق تر از گذشته شاهد باشیم، نکته مهم
این است که در کنار بودجه(کوتاه مدت) و تخصیص امکانات ما فرهنگ سازی(بلند مدت) و مدیریت قوی را هم نیازمندیم ( بحث مدیریتی بنده مربوط به این چند سال نیست و یک فرآیند کلی بلند مدت منظور می باشد).

وضعیت مدارس فوتبال در سطح استان و مخصوصا شهرستان مریوان در چه شرایطی قرار دارد آیا این مدارس توانسته اند در بحث فوتبال پایه عملکرد موفقی داشته باشند یا صرفا با نگاه درآمد زایی ایجاد شده اند؟

در این میان بنده خودم ذینفع هستم و دارای یکی از مدارس فوتبال بزرگ شهرستان( با مدیریت مشترک آقای دوست کام همکار بزرگوارم) در بحث مدارس فوتبال هستم و معتقدم که فدراسیون در ابتداء و هیات های استانی در استان ها با حساسیت ویژه ای قضیه را دنبال می کردند که متاسفانه علی رغم در میان گذاشتن، اعتراض، مراجعه و …. به این مهم پشت پا زده شده است نه در مریوان بلکه در کل استان! ظرفیت شهرستان هامشخص است مثلاً نهادهای ذی ربط به ازاء یک جمعیت مشخص یک دفتر پلیس +۱۰، یک مرکز قضایی، یک درمانگاه یا مرکز تعویض پلاک و … را صادر می کنند پس مشخص و واضح است که این تفکر باید در بخش ورزش هم وجود داشته باشد چرا که دادن سهمیه مدارس فوتبال راحت اما نظارت، مدیریت و کنترل آن در سطوح مختلف بسیار سخت است مثلاً میزان امکانات شهرستان مشخص و فقط یک چمن و ۷ سالن ورزشی که با احتساب دانشگاه و پوریای ولی به این تعداد می رسد پس نهایتاً ما باید به ازاء این تعداد مجوز صادر کنیم آن هم با شرط و شروط زیاد و حساسیت بالا( البته متاسفانه در کل ایران این مشکل وجود دارد). من دوستان و همکاران را متهم به صرف درآمد زایی نمی کنم و البته منکر نمی شوم که بعدی از قضیه درآمد زایی است اما رویکرد ما در شهرستان و فوتبال پایه در چند سال گذشته تاسف بار بوده و آخرین قهرمانی ما در سال ۱۴۰۱ در سطح جوانان بوده است این در حالی است که قطعاً با وجود مدیران قوی و انسجام بخشی مدارس فوتبال و حساسیت نسبت به تعداد و چگونگی عملکرد، بنده مطمئن هستم در رده پایه هر سال در یکی از رده های چهارگانه ما توانایی حداقل یک قهرمانی را داشتیم.

قبول دارید سالهاست فوتبال محلات از بین رفته است و دیگر شاهد کشف استعدادهای محلات نیستیم دراین رابطه توضیح دهید؟

تمامی استعدادهای ناب استان و حتی کشور محصول فوتبال خیابانی ، گل کوچک و زمین های خاکی هستند، در واقع از زمانی که طی یک تصمیم غلط ورزش مدارس و دانشگاهی از رونق افتاد و در روند طرح های جامع شهری بی توجهی به اختصاص لکه های ورزشی و آموزشی رونق گرفت و ورزش را حذف کردند یا زمین های ورزشی را تملک به صورت تجاری و مسکونی به فروش گذاشتند فوتبال محلات ، ورزش مدرسه ای و … نابود شد، این در حالی است که هر از چندگاهی که شاهد برگزاری مسابقاتی از این دست هستیم باز هم شاهد استعدادهای نابی هستیم که تحت آموزش هیچ مربی و مدرسه فوتبالی نیستند و به اصلاح ژن فوتبال در آنها نهادینه شده است، امیدوارم دوباره شاهد رونق فوتبال خیابانی، ورزش آموزشگاهی و دانشگاهی باشیم تا باز هم این استعدادهای ناب دیده و کشف شوند.

نظر و دیدگاه شما در مورد زیر ساخت های فوتبال استان و شهرستان مریوان چیست؟

بسیار کوتاه و مختصر ما مطلوب، ضعیف و آزار دهنده، این وضعیت در شأن مردم استان کردستان و شهرستان مریوان نیست، مریوان در ۸ سال دفاع مقدس به نسبت جمعیت بیشترین شهید را داد و امروز نباید شاهد این بی توجهی به جوانان علاقمند به ورزش باشیم، اگر در شهرستان تبریز بالغ بر ۲۰ زمین چمن بزرگ هستیم، اگر ارومیه، اردبیل و اصفهان سالن های چندین هزار نفری دارند و در هر کدام از این شهرستان ها بالغ بر ۵۰ سازه ورزشی وجود دارد حقشان است ولی نباید زحمات مردمان این استان فراموش گردد و توزیع عادلانه امکانات ورزشی توسط دولت مردان از انتظارات عموم مردم و بالاخص ورزشکاران و علاقمندان به ورزش می باشد، مریوان از ۴۰ سال قبل و زمانی
که جمعیت ۲۰ هزار نفر بوده یک چمن فوتبال را دارد و الان با جمعیت بالای ۲۰۰ هزار نفر همان چمن را دارد که دیگر نه رمقی دارد و نه توانایی میزبانی ۱۷ مدرسه فوتبال ، ۴ باشگاه ، دو تیم پیشکسوتان و مسابقات منظم لیگی را ندارد.

در چند سال اخیر در فوتبال کردستان دچار آفت تماشاگر شدیم به نظر شما دلیل عدم استقبال تماشاگران چیست؟

فوتبال همیشه با هوادار شکل می گیرد و حیفه که واقعاً فوتبال دوستان از ورزشگاه ها دور مانده اند، نبود لیگ های منظم استانی در اکثر ماه های سال، لیگ ضعیف ،مسائل اقتصادی، عدم وجود تیم های ما در لیگ های معتبر کشوری، نبود امکانات در ورزشگاه به اعتقاد بنده از مهمترین دلایل می باشد که البته می توان با فرهنگ سازی و در صورت حضور در لیگ های معتبر این نقیصه را
عادل: جبران کرد چرا که کردستانی ها فوتبال فهم و عاشق فوتبال هستند.

به نظر شما علت دوری و کناره گیری پیشکسوتان مریوان که سرمایه های این دیار هستند از فوتبال چیست ؟

پیشکسوتان گنجینه های واقعی فوتبال هستند اما شاید در بحث فرهنگ سازی هیات های فوتبال،و ما مربیان جوانتر بسیار کوتاهی کرده ایم، معرفی پیشکسوتان، نظرخواهی و مشورت در تصمیمات کلان شهرستانی ، دعوت از آنها در تمرینات باشگاهی، همکلام شدن و حتی کسب مشورت در مواقع حساس هم این عزیزان را دلگرم تر می کند و هم انتقال تجارب گرانبها صورت می گیرد ‌و البته از طرفی شاید بالا رفتن سن، تغییر های جسمانی و روانی و نبود فضایی که راحت باشند و بدون استرس داشته های خود را بیان کنند می تواند از عوامل تاثیر گذار باشند.

آینده فوتبال کردستان را چطور نگاه می  کنید آیا فوتبال کردستان با این شرایط می تواند پیشرفت کند؟

با این برنامه و رویکرد به سختی و با سرعت لاکپشتی، عرض کردم تا مدیران بالادستی استان، نمایندگان محترم تمامی شهرستان ها و خود فدراسیون به طور ویژه به این موضوع نگاه نکنند تغییر محسوس را شاهد نخواهیم بود چرا که یک طرف کار هیات ها هستند و طرف دیگر قوانین و مقررات دست و پا بسته، عدم وجود زیر ساخت و صنعت و به تبع آن اسپانسرهای مناسب شکل نگیرند با احترام آش همین آش و کاسه همین کاسه است. البته باید متذکر شوم که با همین امکانات و داشته ها می توان به نحو بسیار مطلوب تری قضیه را مدیریت کرد به نحوی که بدتر از قبل نشود و شرایط در حالت ثبات و تغییرات مثبت هرچند کوچک باشد.

وضعیت مطبوعات و رسانه های ورزشی استان را چطور می بینید و چه انتظاری از اصحاب رسانه دارید؟

متاسفانه ما رسانه های منتقد و مطالبه گر ورزشی در سطح استان کم داریم شاید کلا شما چند نفر هستید که حاضرید از خودتون مایه بزارید و قلم( که خداوند در قرآن به آن قسم خورده است) را بدون خب و بغض و …. بچرخانید و بنویسید ، پیشرفت جامعه ورزش قطعا با وجود رسانه و مطبوعات ورزشی اتفاق خواهد افتاد و امیدوارم خبرگزاری ها و خبرنگاران عزیز رسالت واقعی خود را پیش ببرند، چرا که هر زمان ما رسانه های قوی در ورزش داشته ایم شاهد تغییرات مثبت بوده ایم و این انعکاس رسانه ای است که فضا را برای ورود مسئولین بیش از پیش فراهم می کند و به نوعی انتقادهای رسانه ای یک نوع کارشناسی عالی است که با چکش کاری اهل فن و مسئولان می تواند تغییرات مثبت و ماندگار به وجود آورد.

چندی قبل گویا بابت اتفاقاتی که روی داد استوری اعتراضی گذاشتید در این رابطه توضیح دهید؟

بله متاسفانه، بنده و هر شهروند دیگری با رعایت قوانین ، عدم بی ادبی و همراه با پیشنهاد اصلاح می توانیم نسبت به شغل، علاقه، کار و … اجحاف حق خودمان معترض باشیم، نمی خواهم وارد جزئیات شوم اما برای تمامی موارد مطرح شده دلیل دارم و هستند عزیزانی که حضوری اظهار تمایل نمودند تا در صورت لزوم به عنوان شاهد قضیه پا پیش بگذارند، مثلا در یکی دو مورد
مجوز بنده سال ۱۴۰۱ در مرحله تمدید مجوز بود و ریاست هیات فوتبال مدعی بود که چون شما در حال تمدید مجوز هستید طبق قانون و دستور مدیر کل وقت و معاونین ایشان اجازه دادن سانس چمن به باشگاه شما را نداریم( در حالی که بنده خواستار بند قانونی بودم و هیچ وقت ندیدم و با مدیر کل وقت آقای …‌تلفنی حرف زدم که بسیار خندیدن و من درآوردی گفتن موضوع رو) این در حالی است که همان سال ۲ مدرسه فوتبال بدون مجوز و یک تیم محلی سانس تمرینی داشتند و بنده و تیمم در روستای اطراف دریاچه تمرین می کردیم.
یا هزینه سالیانه مجوز مدارس فوتبال رو مطرح کردم که برای بعضی ها الزامی و برای نور چشمی ها بدون ضرورت یا عدم توانایی
در یکدست کردن شهریه فوتبال آموزان و ….
اعتراض بنده به رفتارهای چندگانه بوده وگرنه هیچ مورد شخصی نداشته و ندارم.

دوست داریم تلخ ترین و شیرین ترین خاطره ورزشی شما را بدانیم؟

قهرمانی با باشگاه اوراز در لیگ برتر استان در کنار دوستان و قهرمانی دانشجویان ایران در حضور بازیکنانی از لیگ های برتر و دسته اول کشور با تیم دانشگاه کردستان و کسب عنوان سومی دانشجویان دانشگاه های آزاد کشور به عنوان سرمربی شیرین ترین خاطره ام است و
خاطره بدی از ورزش ندارم و تمام لحظات تلخ و شیرینش برایم آموزنده و زیبا بوده است.

بعنوان یک چهره ورزشی تحصیل کرده عملکرد نماینده مردم مریوان و فرماندار و شهرار این شهرستان در ورزش را چگونه ارزیابی می کنید؟

به نظرم در ادوار نمایندگان در قضیه ورزش کم کاری کردند و می توانستند بسیار مفیدتر و ماندگار تر عمل کنند، اما خوشبختانه نماینده فعلی شهرستان خودشان از افراد ورزشی و مدیران ورزشی و فوتبالی بوده اند و همیشه دغدغه ورزش را داشته اند و در این راستا تشکیل تیم مشاوره ورزشی از اقدامات خوب ایشان بوده که این نگاه هوشمندانه انشاالله منتج به خروجی مناسب در ادامه کار خواهد شد.

دکتر سیوان نوری چ
عادل: ه سخنی با هواداران ورزشی مریوان دارد؟

بنده در جایگاهی نیستیم که از کسی انتظار داشته باشم، امیدوارم همه ما بتوانیم با تمامی اختلافات وجدانی بیدار داشته باشیم، بسیاری از عزیزان روزی قهرمان یک کشور یا مردم و دیاری بوده اند و امروز کسی از آنها خبر ندارد و ما که قهرمان نبوده ایم و زودتر فراموش می شویم اما امیدوارم حداقل در آینده نامی نیک داشته باشیم و این مهم بدست نمی آید مگر اینکه در حرفه خود صادق باشیم چرا که به قول یک بزرگی: بهترین نوع یادگیری، یادگیری مشاهده ای است، به نظرم در ورزش باید صدای مخالفین رو شنید، براشون احترام قائل شد و هوادارن ما در این سالها همیشه حامی ورزش هستند و مستحق احترام، توجه و امکانات در خور شأن هستند.

عملکرد هیات فوتبال مریوان را چطور دیدید آیا این روند یک نواختی راضی کننده است؟

خودتون فرمودید یکنواخت است،
آنچه عیان است چه حاجت به بیان است.

در پایان اگر سخنی باقی مانده است بفرمایید؟

از شما جناب آقای خلیلیان بزرگوار نهایت تشکر را دارم ، بی شک هستند پیشکسوتان ، اساتید و بزرگوارنی که می توانستند بسیار کامل تر و جامع از بنده توضیح دهند و مصاحبه کنند . از لطف و توجه شما کمال تشکر را دارم، به امید اعتلای ورزش کردستان و مریوان عزیز.